Frekjan, hrokinn og firringin

Þessi frétt var á mbl.is í gær undir fyrirsögninni: "Frekja og hroki aðgangsorð íslenska helvítisins". Meðal þeirra sem tengdu bloggfærslu við hana var Dofri og rifjaði hann þar upp frétt og viðtal frá september 2007. Viðtalið sem Dofri benti á var við Hannes Hólmstein Gissurarson og það er hreinlega dæmalaust.

Í viðtalinu við Hannes Hólmstein kemur fram að honum finnst mjög æskilegt að sem flest sé í einkaeigu eins og nýfrjálshyggjutrúin býður, meira að segja orkufyrirtækin okkar. Hann mærir útrásarvíkingana og vill bara selja allt klabbið. Skömmu eftir að viðtalið var tekið fór REI-málið að koma upp á yfirborðið. Og hvað er ekki að gerast með Hitaveitu Suðurnesja þessa dagana? Hún var einmitt einkavædd að hluta og Hannes Friðriksson fylgist með því sem nú er í farvatninu þar og hverjir standa þar að baki.

Hér er þetta magnaða viðtal við Hannes Hólmstein frá 13. september 2007. Hann ræður sér ekki fyrir hrifningu á því hve mikið og hratt bankakerfið stækkaði. Hvernig sem á því stendur situr hann ennþá í stjórn Seðlabankans, besti vinur hans er aðalbankastjórinn og margir trúbræður hans og lærlingar eru valdamiklir í stjórnkerfinu, t.d. þingmenn, ráðherrar og borgarfulltrúar. Hafa þeir nokkuð gengið af trúnni? Ég hef ekki orðið vör við það.

Þessar fréttir eru frá sama tíma, 13. og 15. september 2007. Hér getum við rifjað upp sýnishorn af því sem bankarnir eyddu loftbólupeningunum í, sem og sparifé Íslendinga og útlendinga. Það mun hafa verið um mitt árið 2007 að erlend millibankalán fengust ekki lengur og þá tóku bankasnillingarnir upp á því að draga sparifjáreigendur m.a. í Bretlandi, Hollandi, Belgíu og Þýskalandi á asnaeyrunum og hirða af þeim aurana þeirra. Lagt var að íslenskum sparifjáreigendum að millifæra sparnað sinn í ýmiss konar sjóði sem frægt er orðið og þeir rýrnuðu verulega. Í fréttinni er bara eitt sýnishorn af því hve hátt var lifað fyrir annarra manna peninga. Það er dýrt að temja sér svona lífsstíl. Þetta var ein af mörgum hliðum á íslenska efnahagsundrinu sem Hannes Hólmsteinn var svo hrifinn af. Ætli hann sé það ennþá?