Af hverju EKKI Bitruvirkjun?

Morgunblaðið í gær var uppfullt af Óskari Bergssyni, bjargvætti Helguvíkurálvers, Sjálfstæðisflokks, verktaka og gróðahyggju. Maður fann næstum áþreifanlega fyrir návist Alfreðs Þorsteinssonar, guðföður Framsóknarmanna í Reykjavík og fyrrverandi einvalds Orkuveitu Reykjavíkur til ótalmargra ára. Eins og sjá má hér styður aðeins um fjórðungur kjósenda nýjasta meirihlutann í Reykjavík. Íslenskt lýðræði í hnotskurn?

Bitruvirkjun var nefnd 25 sinnum í blaðinu - geri aðrar framkvæmdir betur! Nú er talað eins og virkjunin sú sé það eina sem geti komið efnahag Íslendinga til bjargar. Það er þó fjarri lagi. Í myndbandinu hér að neðan er upprifjun á sögu baráttunnar gegn Bitruvirkjun frá 30. október 2007 til 21. maí 2008. Takið sérstaklega eftir tilvitnun í orð Óskars Bergssonar í lok myndbandsins. Þar á hann einn skoðanabróður sem sagt er frá hér. Ég á ekki von á að fleiri séu svona miklir kjánar - eða upplýsa það að minnsta kosti ekki á opinberum vettvangi. Væntanlega mun ég á næstunni endurbirta bloggfærslur mínar frá þessari baráttu. En byrjum á þessu:

Ég minni á skoðanakönnun frá 24. júní sl. þar sem fram kom að meirihluti Íslendinga vill ekki fleiri virkjanir og meiri stóriðju. Fólk er almennt ekki svo vitlaust að halda að stóriðja bjargi efnahag landsins og það er farið að átta sig á, að jarðhitavirkjanir eru hvorki hreinar né endurnýjanlegar þegar virkja á með þeim hætti sem fyrirhugað er, þ.e. stunda rányrkju á orkulind allra landsmanna og selja úr landi á útsöluverði.

 

Að lokum er hér veggspjaldið sem við Petra Mazetti létum prenta og dreifa á eigin kostnað í öll hús í Ölfusi og Hveragerði í maí í því skyni að hvetja íbúana til að mótmæla því, að náttúruperlu yrði breytt í iðnaðarsvæði. Sveitarstjórn Ölfuss hefur enn ekki upplýst hve mörg nöfn voru á mótmælum og athugasemdum sem bárust, en vitað er með vissu að þau voru langt yfir eitt þúsund. Á kjörskrá í Ölfusi voru 1.029 og á bak við meirihlutann eru 495 atkvæði. Íslenskt lýðræði í hnotskurn?