Kommúnistadrullusokkur!

Í október skrifaði ég pistil og velti fyrir mér ástæðu þess hve Íslendingar hafa verið tregir til að mæta á mótmælafundi. Það er sem betur fer að breytast, enda fólk farið að átta sig á lýðræðislegum rétti sínum og skyldu til að taka þátt í mótun samfélagsins. Í pistlinum stóð þetta m.a.: "Á Íslandi hefur umræðunni alltaf verið vandlega stýrt af hagsmunaöflum og réttlætisraddir kaffærðar í mykjuhaugum flokkspólitískra hagsmuna. Ef nokkrar hræður komu saman til að mótmæla valdníðslu voru þær umsvifalaust stimplaðar með því hræðilega orði - kommúnistar! - eða einhverju þaðan af verra. Múgur, skríll, hyski, pakk og meira að segja lýður, sem upprunalega þýddi í einfaldleika sínum aðeins þjóð eða fólk. Mótmælin á fundi borgarstjórnar í janúar voru kölluð skrílslæti af þeim sem þola ekki lýðræði og tjáningarfrelsi. Tungumálinu var lævíslega beitt til að sverta þá sem vildu umbætur eða mótmæla ranglæti. Hvaða sómakær borgari vildi láta hafa um sig slík orð eða vera hluti af einhverjum ruslaralýð sem var hæddur og fyrirlitinn? Þá var nú betra að hafa hægt um sig, þegja og vona það besta. Halda áfram að strita í sveita síns andlitis og þagga niður í mjóróma röddum hið innra sem kröfðust réttlætis öllum til handa, ekki bara sumum."

Mikill er máttur orðanna og uppnefni ýmiss konar voru ær og kýr heittrúaðra af öllum pólitískum trúarbrögðum á kaldastríðsárunum. Höfum við gengið til góðs, lært eitthvað og þroskast sem þjóð og einstaklingar? Ekki sýnist mér það. Mótmælendur hafa aftur á móti gert uppnefnin að hrósyrðum og verið stoltir af að vera kallaðir t.d. skríll eða kverúlantar. Við getum nefnilega stjórnað því svolítið sjálf hvaða áhrif við látum orðin hafa á okkur og hætt að kippa okkur upp við ónefni og skítkast.

Í Silfrinu, líklega 28. nóvember 2004, spurði Egill Helgason þáverandi þingmann Framsóknarflokksins, Hjálmar Árnason, hvort honum fyndist koma til greina að taka Ísland af "lista hinna viljugu", þ.e. þeirra þjóða sem studdu innrásina í Írak í mars 2003. Hjálmar svaraði: "Ég segi bara já við því". Þessi fáheyrði atburður, þar sem þingmaður lét í ljós sjálfstæða skoðun sem gekk í berhögg við skoðun flokksins og stjórnarinnar sem hann tilheyrði, varð tilefni umræðna á Alþingi 29. nóvember 2004. Samfylkingarþingmenn fóru mikinn, vildu taka Ísland af listanum og hrósuðu Hjálmari fyrir hugrekkið.

Davíð Oddsson, þá utanríkisráðherra og ennþá formaður Flokksins, bjó þá til nýyrði sem verður lengi í minnum haft - og beindi máli sínu til Samfylkingarinnar: "En Samfylkingin er eins og gamall afturhaldskommatittsflokkur og ætlar sér aldrei að verða stór og getur þess vegna ekki stutt verðugt verkefni eins og þetta." Þarna átti Davíð við svokallaða "endurhæfingu" í Írak sem enn er í hers höndum í bókstaflegri merkingu, fjórum árum síðar. Nú er Samfylkingin í hers höndum Sjálfstæðisflokks og bíður landsfundar hans til að ákveða hvort reyna á að bjarga því sem bjargað verður hvað efnahag og framtíð þjóðarinnar varðar. Mikill er máttur landsfundar Sjálfstæðisflokksins.

Mér varð hugsað til þessa nýyrðis Davíðs - afturhaldskommatittur (ekki komið í orðabækur ennþá) - þegar ég sá myndband á mbl.is í dag þar sem tveir menn ganga meðal mótmælenda á gamlársdag og ógna þeim, steyta hnefa, hrinda - og kalla þá t.d. kommúnistadrullusokka. Sá eldri heitir Ólafur Klemenzson og er sagður bæði samflokksmaður og starfsmaður Davíðs, hagfræðingur í Svörtuloftum. Sá yngri heitir Guðmundur Klemenzson og er svæfingarlæknir á Landsspítalanum. Hvort þeir eru bræður veit ég ekki. Í öllum siðmenntuðum þjóðfélögum yrði mönnum í þeirra stöðum sagt umsvifalaust upp opinberu starfi eftir slíka framkomu og þeir ekki taldir verðir þess að vera á framfæri hins opinbera, þ.e. skattgreiðenda. Og þroskastig fólks sem hagar sér svona er varla upp á marga fiska. Þessir félagar vita t.d. ekki frekar en Davíð að kommúnismi er dauður sem slíkur og vinstrisinnaðar stjórnmálahreyfingar hafa mjög blandaða stefnu sem ekki er nokkur leið að flokka undir kommúnisma. En svona getur nú trúarofstæki farið illa með fólk og svipt það heilbrigðri skynsemi, hver svo sem trúarbrögðin eru.

Athygli vekur að mótmælendurnir sem veist er að lyfta ekki litlafingri til að taka á móti og beita engu ofbeldi. Þessa lýsingu eins mótmælandans sá ég í athugasemd á einhverju bloggi: "Svona ykkur að segja var þetta alveg ótrúleg innkoma þessara manna. Þeir gengu þarna um og hrintu og bæði konum (eins og sést á myndbandinu) og öðrum um koll sem á vegi þeirra urðu. Annar reyndi að sparka í liggjandi mann sem var verið að hlúa að og hafði orðið fyrir piparúða. Þá spurði ég hann hvort það væri allt í lagi með kollinn á honum og þá hrinti hann mér ég snéri mér undan og horfði í augun á honum og sagði "Gjörðu svo vel og gefðu mér á kjaftinn ef þér líður betur með það" þá reiddi hann til höggsins (og þar hefur myndavélin náð atvikinu og sést það á stillimyndinni á undan fréttinni). Hann hins vegar hætti við að kýla mig og hrinti þess í stað konunni sem næst var. Svona gengu þeir í gegnum ca. 500 manna hóp mótmælenda og hrintu og ýttu þeim sem fyrir urðu - og í raun er ótrúlegt að þessir hrottar hafi farið í gegnum hópinn án þess að nokkur svo mikið sem ýtti til baka (og það segir e.t.v. hversu mikið mótmælendurnir voru tilbúnir að beita ofbeldi þarna fyrir framan Hótel Borg)." Þetta er sorgleg sjón og skelfileg frásögn. Mikið ofboðslega mega þessir menn skammast sín upp fyrir haus!

Að lokum minni ég á að það er laugardagur og mótmælafundur á Austurvelli klukkan 15. Ung dama, Dagný Dimmblá sem er 8 ára, ætlar að halda þar ræðu. Hún kom að máli við Hörð Torfason eftir síðasta fund og bað um að fá að tala næst. Eftir samráð við foreldra hennar var ákveðið að hún myndi halda tölu á fundinum á morgun og ég hlakka mikið til að heyra hvað hún ætlar að segja. Aðrir ræðumenn verða Halldóra Guðrún Ísleifsdóttir og Einar Már Guðmundsson. Ég hvet alla til að slást í hópinn með okkur kverúlöntunum, skrílnum, kommúnistadrullusokkunum, afturhaldskommatittunum eða hvaða hrósyrði við veljum okkur sjálf.