Snilld

Þetta var sýnt í Kastljósi í kvöld og er algjör snilld. Vinnan á bak við svona flottar klippingar er alveg gríðarlega mikil, svo mikið veit ég, og þetta er ofboðslega vel gert. Höfundur var sagður Guðmundur Bergkvist, kannski er það þessi hér...

Lagið sem Guðmundur notar er Not Fade Away með Rolling Stones. Ég fletti því upp á YouTube að gamni og lá í hláturskasti við að horfa á gömlu brýnin í myndbandi frá 1964.

Flokkur í vanda og óheyrilegt bruðl

Fyrir aðeins tveimur árum gengu Sjálfstæðismenn glaðbeittir til landsfundar, hylltu foringja sína og sjálfa sig, klöppuðu hver öðrum á bakið og hrósuðu sér fyrir velgengni Íslands. Þá þegar voru blikur á lofti í efnahag bankanna og landsins en þeir létu varnaðarorð sem vind um eyru þjóta og héldu sinni stefnu og striki. Hér er sýnishorn af ræðu formannsins á landsfundinum - fengin héðan.

Og hér er frægt kynningarmyndband Sjálfstæðisflokksins fyrir kosningarnar 2007 sem hefur farið víða um netheima undanfarna mánuði. Ég man ekki hvar ég sá það fyrst.

Um helgina hefur mikið verið rætt og ritað um drög að skýrslu Endurreisnarnefndar Sjálfstæðisflokksins og niðurstaðan víða dregin saman þannig, að það hafi verið fólkið en ekki stefnan sem brást. Engu að síður erum við nú að gjalda dýru verði einmitt þessa stefnu sem troðið var ofan í kok á okkur - sumum nauðugum, öðrum viljugum. En formaðurinn gerir lítið úr skýrsludrögunum og fólkinu sem vann þau og viðurkennir engin mistök fremur en endranær.

Nú á að ganga aftur til kosninga og víðast hvar á landinu verða prófkjör hjá flestum flokkum. Sitjandi ríkisstjórn lofaði að breyta kosningalögum þannig að unnt verði að kjósa fólk - að koma á persónukjöri. Þingflokkur Sjálfstæðisflokksins berst gegn því þótt heyrst hafi um einhverja flokksmenn með jákvætt viðhorf gagnvart því. Ég vona að ríkisstjórninni takist að koma slíkri breytingu í gegn, það væri fyrsta skrefið í rétta átt.

Prófkjörin eru gríðarlega kostnaðarsöm - eða hafa verið gerð það af þeim sem hafa aðgang að nægu fjármagni til að "kaupa" þingsæti. Nú ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að sýna aðhald og hefur beint þeim tilmælum til frambjóðenda að eyða "aðeins" 2,5 milljónum á mann í prófkjörsbaráttuna - hámark. Gefum okkur að sumir eyði minna, aðrir meira, en að þetta verði meðalupphæð sem hver frambjóðandi eyðir í sókn sinni eftir öruggu þingsæti.

Ef við lítum á þá upphæð sem mánaðarlaun í eitt ár eru það 208.000 á mánuði.
Ef við tökum aðeins frambjóðendur í Reykjavík, sem eru 29, þá eru þetta samtals 72 milljónir.
Það gera 6 milljónir á mánuði í eitt ár, 3 milljónir á mánuði í 2 ár, 1,5 milljón á mánuði í 3 ár...
Bara prófkjörsbarátta frambjóðenda Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík einni.
Flokkurinn er nú með 9 þingmenn í Reykjavík (norður+suður). Hvert þingsæti kostar þá 8 milljónir ef deilt er með samanlögðum kostnaði.

Hvað kallar maður svona nokkuð í árferði eins og nú er þar sem tala atvinnulausra er komin yfir 15.000 og fólk að missa aleiguna? Taktleysi? Siðleysi? Forstokkun? Hroka? Ég veit það ekki, en mér blöskrar. Ég hef aðeins séð eina sjálfstæðiskonu gagnrýna þetta, Dögg Pálsdóttur í bloggi sínu hér og á hún mikið hrós skilið fyrir það. Reyndar er ég ekki fastagestur á öðrum bloggum Sjálfstæðismanna, en kem þó víða við og líkast til myndi slík gagnrýni, ef einhver væri, spyrjast út.

Og ekki hef ég heyrt að frambjóðendum verði gert að upplýsa hvaðan þeir fá það fé sem þeir verja í kosningabaráttuna. Ekki eiga þetta allir handbært í rassvasanum. Guðbjörg Hildur Kolbeins ýjar að því að einn alþingismaður hafi verið í boði Baugs í síðustu kosningum. Það er með ólíkindum að ekki séu til almennar reglur um gagnsæjar fjárreiður til að svona aðdróttanir séu ekki að þvælast fyrir - ef ósannar eru. Hver vill kjósa fólk í boði Jóns Ásgeirs, Pálma Haraldssonar, Finns Ingólfssonar, Ólafs Ólafssonar, Björgólfsfeðga - eða bara hvers sem er? Við vitum mætavel að ætlast er til að fjárstuðningur við frambjóðendur og flokka sé endurgoldinn. Allar fjárreiður, bæði einstakra frambjóðenda sem og flokka, verða að vera opin bók. Það er einfaldlega óaðskiljanlegur hluti af því, að endurvekja traust kjósenda/almennings.

En aftur að 72 milljónunum sem gera má ráð fyrir að prófkjörsbarátta sjálfstæðismanna í Reykjavík einni saman muni kosta. Og eins og ég nefni hér að ofan má gera ráð fyrir að sumir hunsi tilmælin og eyði hærri fjárhæðum, aðrir lægri, einhverjir kannski sáralitlu eins og Dögg hyggst gera. En gefum okkur að prófkjörsbarátta sjálfstæðismanna í Reykjavík kosti þetta - og hugsum til hans Nóna Sæs litla, sem fjallað var um í Kastljósi um daginn, og baráttu foreldra hans fyrir sanngjörnum bótum sem þau hafa þurft að heyja ofan á þá ómanneskjulegu sorg sem slysinu fylgdi.  Svo ekki sé minnst á vægan dóm ökuníðingsins sem því olli. Berið upphæðirnar í umfjöllun Kastljóss saman við kostnað prófkjörsbaráttu sjálfstæðismanna í Reykjavík og ímyndið ykkur kostnaðinn hjá öllum flokkum á landsvísu.

Ég legg til að allir frambjóðendur í öllum flokkum leggi sömu upphæð og þeir verja til prófkjörsbaráttunnar í sjóð til styrktar Nóna Sæ til að tryggja örugga framtíð þessa litla drengs.