Lára Hanna Einarsdóttir

6.10.2009

Hugvekja Björns og fulltrúar framtíðar

Það fór ekki mikið fyrir litlu sendinefndinni sem afhenti hluta af andmælabréfum, athugasemdum og mótmælum gegn fyrirhugaðri Bitruvirkjun í Þorlákshöfn í gær. En athöfnin var engu að síður táknræn þar sem tvö börn, fulltrúar og orkunotendur framtíðarinnar, afhentu skjölin. Fyrir litla hópnum fór Björn Pálsson, sem hefur barist ötullega fyrir verndun Hengilssvæðisins sem útivistarsvæðið fyrir ofan Hveragerði er hluti af. Björn flutti stutta, innihaldsríka hugvekju sem hann leyfði birtingu á hér. Athugið, að tölurnar sem hann nefnir eru fyrir utan þau bréf sem berast í pósti og tölvupósti. Neðst í færsluna hengi ég við hið magnaða athugasemdabréf Björns og Ingibjargar Elsu Björnsdóttur, sem vakið hefur mikla athygli.

************************************************

Ræða flutt við afhendingu andmæla þann 5. okt. 2009.

Ágætu áheyrendur!

Í tilefni þess að hér eru nú afhent 977 bréf, þar sem 1061 einstaklingar og þar af 712 með búsetu í Hveragerði mótmæla auglýstri breytingu á aðalskipulagi Sveitarfélagsins Ölfuss, vil ég gera stutta grein fyrir aðkomu minni að þeim málum.

Þessi mótmæli beinast einkum að ætlaðri Bitruvirkjun, líklegum eituráhrifum frá henni og þeirri eyðileggingu á lítt spilltri náttúru sem bygging hennar mun valda á umhverfi sínu. Þar hef ég, frá upphafi búsetu í Hveragerði 1974, notið margra góðra stunda, einn eða með fjölskyldu og vinum. Eðlislæg forvitni mín um örnefni, sögu, og tilurð fyrirbæra í umhverfinu hefur valdið því að ég er oftlega kallaður til leiðsagnar á þessu svæði. Nefna má eignaréttarmál fyrir Óbyggðanefnd og héraðsdómi Suðurland þar sem Sveitarfélagið Ölfus hefur meðal annars þurft að verja hagsmuni sína fyrir Orkuveitu Reykjavíkur. Í þeim átökum sýnist mér að sannleikurinn þurfi oft að víkja og sú buddunnar lífæð sem í brjóstinu slær ráði för.

Skemmtilegra er mér þó að leiðbeina göngufólki um þau svæði sem í flestum andmælunum er lagt til að verði friðlýst. Þar eru börnin einlægustu ferðafélagarnir. Hvaða faðir, móðir, afi, amma eða leiðsögumaður getur vænst betri launa en þegar fimm ára gamalt barn segir: „Hingað verðum við að koma fljótt aftur". Því er vel við hæfi að ung móðir, sem hefur lagt á sig ómælda sjálfboðavinnu við söfnun andmæla, afhendi þau hér í fylgd tveggja barna sinna. Þeirra er framtíðin og ég vona að þeir sem nú ráða för í landsmálum verði ekki í hlutverkum þeirra þjóðarsona, sem síðustu gripunum farga úr gullabúri íslenskrar náttúru.

Allt frá því að hamfarir, tilbúnar af sérhyggju og græðgi, skullu yfir okkur fyrir ári hef ég óttast að í kjölfarið fylgdu þær fjölþjóða hræætur sem ætið eru tilbúnar til að gæða sér á hinu ósjálfbjarga fórnarlambi. Það vekur mér ugg þegar frændur mínir og sýslungar fyrrum í Norðurþingi kalla eftir stuðningi alþjóðlegs álrisa til byggingar gufuaflsvirkjunar þar. Upplýsingar um að nýtanleg háhitaorka frá Reykjanestá til Hengils geti í besta falli dugað til 66% orkuþarfar álvers í Helguvík lofar heldur ekki góðu. Atburðarrás um eignarhald á HS-orku vekur einnig ugg um eignarhald á orkuverum. Er hugsanlegt að álrisar í harðvítugri samkeppni á alþjóðamarkaði muni fljótlega kaupa skuldsett íslensk orkuver? Hvað verður þá um þjóðareign á íslenskum orkuauðlindum? Þá spurningu ættu íbúar Þorlákshafnar, sem vilja halda aflakvóta í sinni heimabyggð, að íhuga. Reynslan sýnir að undirrituð fyrirheit um vinnslu í heimabyggð hafa ekki reynst traust. Ætli svo geti ekki einnig orðið um vilyrði um nýtingu orku í heimabyggð? Og hvað þá um loforð um eyðingu eiturefna frá gufuaflsvirkjunum?

Ágætu hlustendur! Þennan pistil hef ég samið í nokkurri samvinnu við Þorstein Erlingsson skáld. Hann studdi Sigríði í Brattholti í baráttu hennar fyrir verndun Gullfoss og kvæðið, Við fossinn, mun Þorsteinn hafa ort eftir að hafa lesið Dettifosskvæði Einars Benediktssonar. Við Fossinn, kvæði Þorsteins, ætti að vera skyldulesning á náttborðum allra stóriðjusinna nú. Lokaerindið verður niðurlag tölu minnar hér:

Og því er nú dýrlega harpan þín hjá
þeim herrum til fiskvirða metin,
sem hafa það fram yfir hundinn að sjá,
að hún verður seld eða jetin;
sem hálofa „guðsneistans" hátignarvald
og heitast um manngöfgi tala,
en átt hefur skríðandi undir sinn fald
hver ambátt sem gull kann að mala.
Og föðurlandsást þeirra fyrst um það spyr,
hve fémikill gripur hún yrði,
því nú selst á þúsundir þetta sem fyr
var þrjátíu peninga virði.

Ég þakka áheyrnina.

Fréttir RÚV 5. október 2009

Hvaðan Ólafur Áki hefur þessar tölur sem hann nefnir er mér hulin ráðgáta. Og ef honum finnst skemmdarverk þau, sem hljótast af stórri virkjun eins og Bitruvirkjun með öllu tilheyrandi í ósnortinni náttúru vera "að taka tillit til náttúrunnar" - ja... þá vildi ég ekki sjá hvernig umhverfið liti út ef sýnt væri tillitsleysi!

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

Athugasemdir og andmæli vegna breytinga á aðalskipulagi Ölfuss - Björn Pálsson og Ingibjörg Elsa Björnsdóttir

Meginflokkur: Bloggar | Aukaflokkar: Náttúra og umhverfi, Stjórnmál og samfélag, Viðskipti og fjármál | Facebook

Athugasemdir

Le piff, eftir efninu ...

Steingrímur Helgason, 6.10.2009 kl. 02:35

Langavitleysan

GRÆNA LOPPAN, 6.10.2009 kl. 11:09

Þeir sem trúa því að tillit sé tekið til náttúrunnar, ættu að fara á þessa virkjanastaði og sjá allt óþarfa jarðrask sem á sér stað þar. Til dæmis eru tveir eða jafnvel fleiri vegaslóðar, sömu leiðina. Handahófskennt efnisnám út um allt og það sem ekki sést, það er sorpmengun á stórum svæðum, vegna þess að í hvassviðrum fýkur mikið efni, sérstaklega létt einangrunarefni og plastumbúðir, frá þessum stöðum. Það er allt of lítið gert til að afstýra slíku og ekkert, svo ég viti, gert til að hreinsa slíkt. Þetta rusl sést illa þegar horft er yfir svæðin vegna þess að það stöðvast niðri í lægðum og skorningum.

Húnbogi Valsson (IP-tala skráð) 6.10.2009 kl. 11:32

Af hverju dettur mér alltaf Homer Simpson í hug þegar ég sé Ólaf Áka opna munninn í fjölmiðlum?

Sko, náttúruspjöllin eru nógu andskoti hábölvuð en Bitruvirkjun snýst ekki um þau nema að litlu leyti. Málið, altsvo það alvarlega í stöðunni, snýst um að það er verið að eitra fyrir fólki. Það er ekkert flóknara en það. Ólafur Áki er kannski undir áhrifum af brennisteinsvetni þegar hann tekur ákvarðanir? Maður spyr sig.

Þorsteinn Úlfar Björnsson (IP-tala skráð) 6.10.2009 kl. 11:59

Það sem er einna nöturlegast við það hvernig farið er fram í sambandi við virkjanir eins og Bitruvirkjun er það hvernig ráðamenn þjóðarinnar tönnlast gagnrýnislaust sí og æ á því, bæði í áheyrn þjóðarinnar og ekki síður í áheyrn útlendinga og umheimsins, að um sé að ræða "hreina og endurnýjanlega orku."

Bitruvirkjun og margar aðrar virkjanir eru hvorugt.

Síðan kyrja stóriðjusinnar síbyljusöng sinn um "öfga" náttúrverndarfólks sem er að reyna að fá því framgengt að einu af fimm virkjanasvæðum á Hengils-Hellisheiðarsvæðinu verði þyrmt.

Ómar Ragnarsson, 6.10.2009 kl. 13:00