Arfleifð Sjálfstæðisflokks og Framsóknar

Einu sinni, endur fyrir löngu, var Sjálfstæðisflokkurinn kannski ekki sem verstur. Notaði slagorðið "stétt með stétt" og innan hans rúmuðust margar stéttir í þessu "stéttlausa" landi. Það var reyndar mestanpart blekking, en hún virkaði. Jafnræði var þokkalegt þótt alltaf væru sumir jafnari en aðrir. Guðmundur Magnússon lýsir þessu ágætlega í bók sinni Nýja Íslandi sem kom út í fyrra.

Endur fyrir löngu sagði þáverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, Bjarni Benediktsson, þetta: „Þeir eru allt of margir, ekki sízt á opinberum vettvangi, sem hafa tamið sér það að tala svo um andstæðinga sína sem þeir væru samblönduð hjörð fábjána og misindismanna ... slík baráttuaðferð er átakanlegt vitni þröngsýni og víðsýnisskorts. Hún er merki sjálfsbirgingshrokans, sem telur sig einan vita allt, þykist sjálfum sér nógur og upp yfir það hafinn að læra af öðrum ... Í fyrstu byrja sumir sjálfsagt þennan leik í hálfkæringi og alvöruleysi. Enda er það auðveldasta aðferðin í deilum um alvarleg mál að svara með getsökum og aðdróttunum. Áður en varir eru svo þeir, sem slíkt hafa um hönd, farnir að trúa sjálfum sér og verða þar með þröngsýnni með hverri stund er líður. Og verra en það. Sá, sem trúir því, að andstæðingi sínum gangi illt eitt til og hann kjósi fremur rangt en rétt, lendir áður en varir í þeirri hættu að hverfa frá baráttuaðferðum lýðræðisins. Það er býsna almenn trú, að illt skuli með illu út reka. Ef menn telja því að við óþokka eina að eiga, þá er viðbúið, að ekki verði þokkabrögðum einum beitt til að koma þeim fyrir kattarnef."

Svo tóku Davíð, Hannes Hólmsteinn og félagar við flokknum og þá breyttist nú aldeilis ýmislegt.

Sjálfbirgingshrokinn sem telur sig einan vita allt, þykist sjálfum sér nógur og yfir það hafinn að læra af öðrum varð alltumlykjandi í Sjálfstæðisflokknum - og er enn. Þröngsýni og víðsýnisskortur einkennir vel flest sem frá flokknum kemur og flokksmenn víla ekki fyrir sér að ljúga blákalt um allt og alla til að afla sér stuðnings. En það er ekki eins auðvelt nú og áður - þökk sé netinu, netmiðlum og bloggi. Hagsmunagæsla Sjálfstæðisflokksins, misréttið sem hann stendur fyrir og fáránleiki tvískinnungsins er öllum ljós sem vilja opna augun og skynja sannleikann. Enda hefur komið berlega í ljós undanfarnar vikur að Sjálfstæðisflokkurinn er á móti öllu því sem þjóðin vill og telur sér vera fyrir bestu. Það hentar nefnilega ekki hagsmunum flokksins og þeirra hagsmunahópa sem hann gengur erinda fyrir. Sjaldan hefur kjöftugum ratast jafnsatt á munn eins og þessum helsta hugsuði flokksins sem lýsir hér sjálfstæðismönnum í hnotskurn. (Meira hér og hér)

Framsóknarflokkurinn var stofnaður af bændum, um bændur og fyrir bændur, utanum fallega hugsjón - samvinnuhugsjónina. Eftir því sem völd og áhrif flokksins jukust fór æ minna fyrir fögrum hugsjónunum en æ meira fyrir hagsmunagæslu. Framsóknarflokkurinn hefur aðeins haft eina hugsjón í mínu minni - að halda völdum, hvað sem það kostar. Fara í stjórn með hverjum sem er, slá af hvaða kröfum sem er, gera hvað sem er - fyrir völd. Fyrir mörgum áratugum var farið að kalla Framsóknarflokkinn "melluna í íslenskum stjórnmálum" og ekki að ástæðulausu. Stundum var hann kallaður "jájá-neinei flokkurinn". Og hann var stærsta atvinnumiðlunin. Fólk gekk í flokkinn til að hafa trygga og góða atvinnu það sem eftir var ævinnar, skítt með alla pólitík. Flokkurinn sá um sína, hversu heimskir og hæfileikalausir þeir voru, og veldi þeirra byggðist að mestu á misvægi atkvæða. Munið þið eftir þessu? Hér talar þáverandi framsóknarmaður með innanflokksvitneskju og reynslu. Við skulum ekki láta okkur dreyma um að þetta hafi breyst með nýjum formanni. Það þarf miklu meira til - og margfalt lengri tíma. (Meira hér og hér)

Þessir tveir flokkar stjórnuðu Íslandi í sameiningu í 12 löng ár. Í vikunni var fjallað um hvernig misskipting tekna þróaðist á Íslandi í valdatíð flokkanna tveggja. Þetta hefur verið rannsakað ítarlega og niðurstöðurnar eru hrikalegar. Við vissum þetta alveg, sáum það gerast með eigin augum en skildum það kannski ekki alveg. Áttuðum okkur ekki á því hvernig þetta var hægt. Innst inni bærðist þó vitneskjan en við vildum ekki viðurkenna að Ísland væri orðið svona ómerkilegt. Svona ósanngjarnt og óréttlátt. Að misréttið væri orðið svona mikið. En þetta er staðreynd.

Viðfest neðst í færslunni er skýrsla um niðurstöðu rannsóknar Stefáns Ólafssonar og Arnaldar Sölva Kristjánssonar um þróun tekjuskiptingar á Íslandi 1993-2007 - Heimur hátekjuhópanna - auk tveggja greina eftir Stefán um skattamál Íslendinga. Ég fjallaði um hvernig flokkarnir hækkuðu skatta á almenning hér. Þessi umfjöllun er því tengd og er sláandi lesning sem ég hvet alla til að kynna sér. Í útdrætti segir m.a.: "Frjálshyggjuáhrifa tók að gæta á Íslandi með sívaxandi þunga frá um 1995 og einmitt frá þeim tíma tók tekjuskiptingin að verða mun ójafnari en áður hafði verið. Ákveðin tímamót eru við árið 2003 en frá þeim tíma jókst hraðinn í ójafnaðarþróuninni til muna. Aukning ójafnaðar á Íslandi virðist hafa verið mun örari en almennt var í OECD-ríkjunum. Í þessari grein er þeirri þróun ítarlega lýst, fyrst almennt og síðan með nánari greiningu á þróun háu teknanna í samfélaginu frá 1993 til 2007. Þá eru helstu áhrifavaldar hins aukna ójafnaðar greindir, svo sem áhrif fjármagnstekna, atvinnutekna og lífeyristekna, auk jöfnunaráhrifa skatta- og bótakerfisins." Ég mæli líka með að fólk lesi þetta.

Fréttir RÚV 21. apríl sl.

Hinir nýju formenn Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks eru auðmenn, það held ég að sé algjörlega óumdeilt. Ég sé ekki fyrir mér að þeir beiti sér fyrir að meiri jöfnuður náist aftur á Íslandi. Óneitanlega væri hætta á að slíkt yrði á þeirra eigin kostnað, svo ekki sé minnst á hagsmunaaflanna sem stjórna flokkunum á bak við tjöldin. Við þurfum að spyrja okkur sjálf samviskuspurninga áður en við göngum til kosninga: Hvernig samfélag viljum í framtíðinni? Viljum við meira jafnræði eða viljum við viðhalda ójöfnuðinum sem myndaðist í stjórnartíð Sjálfstæðisflokks og Framsóknar? Svari nú hver fyrir sig og kjósi samkvæmt sannfæringu sinni og samvisku.

Að lokum legg ég til að næsta stjórn, hver sem hún verður, taki mið af rannsóknum og niðurstöðum Stefáns og Arnaldar Sölva þegar ákveðið verður hverju á að breyta, hvar skal skera niður, hvar að spara og hverja að skattleggja meira en aðra. Greinilegt er að sumir hópar í þjóðfélaginu eru aflögufærari en aðrir.

Svo má ég til með að skjóta hér inn myndbandi þar sem einn heittrúaðasti Sjálfstæðismaður allra tíma fer með morgunbænir... eða eru þetta formælingar? Sá þetta hjá Hjálmtý og grenjaði næstum úr hlátri. Ingvi Hrafn er óborganlegur.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Heimur Hátekjuhópanna - Um þróun tekjuskiptingar á Íslandi 1993-2007
• Skattastefna Íslendinga - Stefán Ólafsson 2007
• Íslenska efnahagsundrið - Stefán Ólafsson 2008

Viðtal við frábæran hugsuð

Ég rakst á þetta viðtal við Andra Snæ Magnason á kosningavef RÚV eins og viðtalið við Hildi Eir sem ég birti hér. Mér finnst Andri Snær einn áhugaverðasti hugsuður á landinu, nálgun hans oft mjög frumleg og hann fer gjarnan út fyrir hinn hefðbundna ramma í hugmyndum sínum. RÚV mætti gera miklu meira af því að birta viðtöl við áhugavert fólk eins og þessi tvö - og ekki bara fyrir kosningar.

Kiljan og kirkjugarðurinn

Ég ólst upp í nágrenni við gamla kirkjugarðinn. Þessi garður var og er einn yndislegasti garðurinn í Reykjavík. Í æsku og á unglingsárum fór ég þangað oft þegar ég vildi vera í einrúmi og hugsa málin. Þá - eins og nú - var ég félagslyndur einfari og þurfti oft svigrúm og einveru. Garðurinn var skjól í lífsins ólgusjó. Algjör griðarstaður.

Ég naut þess í tætlur að fylgjast með Agli Helga og Guðjóni Friðriks heimsækja fornar slóðir í Kiljunni í síðustu viku og í gærkvöldi. Þeir heimsóttu leiði rithöfunda og skálda og ofið var inn í ýmsum brotum úr ljóðum og skáldskap eftir og um þá sem þarna hvíla. Mér leið vel í sálinni og hjartanu á eftir og þakka fyrir mig.

Skýjum ofar í boði Framsóknar

Félagsskapur skiptir miklu máli, ekki síst á mótunarárum unglinga. Ekki er svo verra að trítla lífið á enda í eðalkompaníi við klárt og skemmtilegt fólk. Ég hef verið lánsöm að þessu leyti og nú bætti heldur betur í lukkuna hjá mér. Vegsaukinn kom þó úr óvæntri átt - frá Framsóknarflokknum. Þar sit ég nú á lista með þvílíku sómafólki að það hálfa væri nóg. Ég er að springa úr stolti og veit ekki hvernig ég get þakkað Framsókn upphefðina og dv.is fyrir að birta þennan frábæra lista. Öfundsjúkir eru hvattir til að reyna að kæra sig inn á listann með því að senda tölvupóst á [e-mail].     Ætli Sjálfstæðisflokkurinn sé með svona lista líka? Mikið væri gaman að komast á hann.

Viðbót: Lesið bréf Baldurs McQueen til Framsóknarflokksins í tilefni listans og öfundarpistil Illuga Jökuls með tilraun til að komast á listann.

Styrkir, spilling og traust

Þótt ekki séu öll kurl komin til grafar varðandi "styrkjamál" flokkanna hlýtur að vera næsta skref að upplýsa um "styrki" til einstakra frambjóðenda í prófkjörsbaráttu. Fréttir Stöðvar 2 í kvöld voru kannski fyrsta skrefið, en þetta þarf að gerast hratt. Sökum tímaskorts ætla ég að stytta mér leið og vísa í blogg annarra um málið. Hér skrifar Jenný Anna, Egill Helga hér, Salvör hér og Marinó G. Njálsson hér. Ég tek undir með Marinó þar sem hann segir:

"Ég hélt að þetta styrkjamál væri eiginlega kjarni málsins.  Það snýst um heilindi stjórnmálamanna og hvort enn sé við líði fyrirgreiðslupólitík fortíðarinnar.  Mér finnst það skipta miklu máli hvort stjórnmálamenn séu ennþá að taka við því sem er ekki hægt að túlka á neinn hátt nema mútugreiðslum stórfyrirtækja til einstakra stjórnmálamanna og stjórnmálaflokka.  Síðast í kvöld var í fréttum Stöðvar 2 nefnt að nokkrir stjórnmálamenn, þar á meðal báðir efstu menn Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík hefðu tekið við milljónastyrkjum vegna prófkjörsbaráttunnar haustið 2006.  Eru þetta virkilega mennirnir sem við viljum fá inn á þing?  Því neita ég að trúa og þess vegna snúast þessar kosningar um spillingarstyrkina.  Þær snúast líka um uppbyggingu atvinnulífsins, endurreisn heimilanna og framtíðarsýn fyrir þjóðina."

Og hvað er orðið af Guðlaugi Þór? Alkunna er að Hannes Hólmsteinn er alltaf vel falinn fyrir kosningar, því enginn er duglegri við að reyta atkvæðin af SjálfstæðisFLokknum. En Guðlaugur Þór er í framboði. Efsti maður í Reykjavík Suður. Var honum stungið inn í skáp til Hannesar? Hér eru forsíður á bæklingi sem dreift var/er í Reykjavík. Þeim vinstra megin fyrir helgi en þeim hægra megin eftir helgi. Búið er að skipta Guðlaugi Þór út fyrir Kristján Þór Júlíusson, efsta mann á lista FLokksins í Norðvesturkjördæmi. Er þetta ekki afdráttarlaus yfirlýsing um að Guðlaugur Þór þyki óæskilegur frambjóðandi? Lesið um upplifun Myndsmugunnar hér. Þetta er verulega dularfullt kosningabragð. Tekið skal fram að ég stækkaði báðar útgáfur, bar þær saman og sá augljós merki þess að "eftir helgi" myndin er "fótósjoppuð". Ætli Illuga verði skipt út fyrir kosningar?

Ragnheiður Elín og "elsta atvinnugreinin"

Eins og fram kom á kosningafundi RÚV á Suðurlandi í gærkvöldi var sjálfstæðiskonan Ragnheiður Elín Árnadóttir ekki sátt við vændisfrumvarpið og sat hjá við atkvæðagreiðsluna. Þótt hún hafi sagt að hún væri ekki sérstakur talsmaður vændiskvenna gæti hún kannski fundið leið til atvinnusköpunar og "skapað störf" á þessum vettvangi fyrst hún lítur á vændi sem atvinnugrein. Ætli fólk kjósi með góðri samvisku frambjóðendur sem eru svona þenkjandi?

Sjálfstæðisflokkurinn og skattarnir

Sjálfstæðisflokkurinn er í tómu tjóni þessa dagana og skyldi engan furða eftir þann gríðarlega skaða sem hann hefur valdið þjóðinni. FLokkurinn veit ekki sitt rjúkandi ráð og skilur ekkert í af hverju kjósendur trúa ekki bullinu og mótsögnunum sem vellur upp úr frambjóðendum og klappliði flokksins. Þeim hefur hingað til tekist að ljúga fólk fullt en nú virðast mun færri trúa þeim en áður. Það er jafnvel gripið til ótrúlegustu uppátækja eins og hér má sjá.  Kannski þurfti hrunið til að fólk áttaði sig á blekkingum FLokksins, en það var æði dýrkeypt lexía.

FLokkurinn hamast nú við að auglýsa - og ekki bara sjálfan sig og huggulega fólkið sitt heldur eyða einhver dularfull öfl, væntanlega á hans vegum, miklum peningum í upplognar auglýsingar um skelfilegar skattahækkanir ef "vinstri stjórn" kemst til valda eftir kosningar. Samkvæmt þessu eru þar bæði lygar og villandi upplýsingar og passar engan veginn við það sem sagt hefur verið. Þetta er þekkt taktík í stjórnmálum og víðar og gjarnan nefnd "Látum þá neita því" aðferðin. Hún felst í því að ljúga einhverju upp á andstæðinginn sem hann síðan ber til baka. En fræi efans er sáð, sá er tilgangurinn. Þetta er ein sóðalegasta og óheiðarlegasta baráttuaðferð sem fyrirfinnst í stjórnmálum.

En það er þetta með skattana... Sjálfstæðiflokkurinn reynir nú hvað hann getur að telja kjósendum trú um að hann geti veifað töfrasprota og þurfi ekki að hækka álögur á almenning í landinu. Slíkt sé algjör vinstrivilla sem ekki sé hlustandi á. Þetta er auðvitað fáránlegt. Sjálfstæðismenn með eignarrétt yfir þótt ekki sé nema nokkrum heilasellum sjá að slíkar fullyrðingar eru þvættingur í ljósi þeirra aðstæðna sem einmitt FLokkurinn sjálfur hefur komið þjóðinni í. Ég hef enga trú á að nokkur kjósandi með viti falli fyrir svona málflutningi.

Sjálfstæðismönnum eru þó skattar mjög hugleiknir og hafa verið manna duglegastir við að hækka skattbyrði almennings í landinu í stjórnartíð sinni. Man einhver eftir skýrslum Stefáns Ólafssonar frá vorinu 2006 þar sem Stefán sýndi með ótvíræðum hætti fram á að skattbyrði þeirra sem minna mega sín hefði hækkað mjög á Íslandi frá 1995 til 2005? Ég man vel eftir þessu og hve harkalega sjálfstæðismenn reyndu að neita því. En ári síðar, í mars 2008, komu niðurstöður úr rannsókn OECD sem staðfestu allt sem Stefán hafði haldið fram = Skattbyrði einstaklinga og fjölskyldna hafði aukist verulega á Íslandi 1995-2005, mun meira en í öðrum OECD-ríkjum. Þetta er einfaldlega staðreynd sem ekki verður horft fram hjá. Rifjum þetta aðeins upp.

Fréttir Stöðvar 2 - 12. - 16. mars 2008

 Fréttir RÚV 12. mars 2008

Það sem ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks gerði aftur á móti var að breyta Íslandi í skattaparadís fyrir fyrirtækjaeigendur og fjárfesta. Það er líka staðreynd.

Viðfest neðst í færslunni er nýtt skjal frá Stefáni Ólafssyni með myndrænum skýringum á skattamálum og þróun þeirra undanfarinn hálfan annan áratug. Ég hvet alla til að skoða skjalið vel og vandlega og senda þessar upplýsingar áfram til sem flestra. Ef skjalið opnast ekki hjá einhverjum útbjó ég albúm með skýringarmyndunum hér þar sem hægt er að fara í gegnum þær. Neðst í færslunni er einnig viðfest Spegilsviðtal við Stefán Ólafsson frá 12. mars 2008.

Að lokum vitna ég í lokaorð Stefáns í skjalinu þar sem segir:

"Í dag segja þeir sem hækkuðu skattbyrði 90% almennings í góðærinu (Sfl. og Ffl.) að þeir ætli ekki að hækka neina skatta nú, þrátt fyrir geigvænlegan halla á ríkisbúskapnum (um 170 milljarðar). Þeir sögðu ósatt um skattastefnu sína 1995 til 2005. Er þeim treystandi þegar þeir segjast ekki ætla að hækka nú? Eða vilja þeir frekar leggja íslenskt samfélag í rúst?
Samanlögð útgjöld félags- og tryggingamálaráðuneytisins og menntamálaráðuneytisins eru um 172 milljarðar. Það þyrfti að loka menntakerfinu og velferðarkerfinu (almannatryggingum o.fl.) alveg, ef niðurskurðurinn væri allur tekinn þar. Heilbrigðiskerfið kostar 115 milljarða á árinu og dugir því ekki að loka því alveg einu og sér. Menntakerfið (58 milljarðar) þyrfti t.d. að fara líka! Heildarkostnaður ríkisins er um 555 milljarðar árið 2009. Ef allur hallinn er tekinn með niðurskurði þarf að stórskaða alla grunngerð samfélagsins. Eða er markmiðið að einkavæða í staðinn og bjóða upp á menntun og heilsugæslu eingöngu fyrir þá sem hafa greiðslugetu fyrir slíku?
Þá væri Ísland orðið mun "amerískara" en Bandaríkin."

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Skattamálin skýrð - Skattbyrði, sanngirni og heiðarleiki
• Spegillinn 12. mars 2008 - Stefán Ólafsson, prófessor, um skatta og OECD

SÁÁ, dulnefni og reynslusögur

Mér er afar hlýtt til SÁÁ enda er ég stofnfélagi samtakanna. Árið 1977 gekk undirskriftalisti um vinnustað minn þar sem fólki var boðið að gerast stofnfélagar. Ég held að flestir ef ekki allir hafi skrifað nafnið sitt á listann. Mikið vatn er runnið til sjávar síðan og samtökin hafa bjargað mörgu mannslífinu. Sem betur fer hef ég aldrei þurft á aðstoð þeirra að halda, líklega vantar í mig tilheyrandi gen. En enginn veit þó sína ævina fyrr en öll er.

Mér þykir líka afar vænt um nafnið mitt, Lára Hanna - í þessari röð. Ég er skírð í höfuðið á tveimur ömmum mínum, þeim Láru og Jóhönnu. Þar til fyrir rúmum 10 árum var ég eini Íslendingurinn með þessu nafni. Til voru fjölmargar Hönnu Lárur en bara ein Lára Hanna enda er nafninu mínu oft snúið við og ég kölluð Hanna Lára - mér til mikils ama. Svo uppgötvaði ég fyrir 9 árum að ég átti litla nöfnu, alls óskylda mér, sem nú er nýorðin 10 ára dama. Ég hef ekki hitt hana ennþá, en það má alltaf bæta úr því. En við erum semsagt bara tvær á Íslandi, Láru Hönnurnar.

Dulnefni hafa alltaf tíðkast. Til dæmis í dagblöðum (Svarthöfði, Víkverji o.fl.) og tímaritum (dálkar þar sem fólk segir sögu sína undir dulnefni og fær ráðgjöf misviturra "sérfræðinga"). Rithöfundar skrifa jafnvel heilu bækurnar undir dulnefni. Notkun dulnefna hefur farið ört vaxandi eftir að bloggið kom til sögunnar og fleira þvíumlíkt á netinu. Opinskáar reynslusögur eru oft sagðar undir dulnefni og er þá notast við ýmist tilbúin nöfn eða algeng nöfn eins og Sigga, Palli, Nonni, Gunna eða eitthvað slíkt þar sem ekki er nokkur leið að finna út hver viðkomandi er - a.m.k. ekki út frá nafninu.

Það kom mér því á óvart þegar ég fékk tölvupóst frá kunningja mínum með slóð að reynslusögum spilafíkla - svona lítur síðan út:

Siggi, Nonni, Sigga og - viti menn - Lára Hanna! Þetta sjaldgæfa nafn sem aðeins tveir Íslendingar bera er notað sem dulnefni við reynslusögu spilafíkils sem hafði leitað ásjár SÁÁ og segir sögu sína á vef samtakanna. Ég varð eiginlega hálf hvumsa og 14. apríl sendi ég tölvupóst á netfangið [e-mail] til að spyrjast fyrir um hvort einhverjar reglur giltu hjá samtökunum um notkun dulnefna á vefsíðum þeirra.

Í dag er 20. apríl og ekkert svar hefur borist. Mér svosem alveg sama um þetta þótt ég hafi orðið steinhissa í fyrstu. Þetta er í besta falli fyndið og í versta falli afar ósmekklegt. En samt er nú alltaf skemmtilegra að fá svör við fyrirspurnum, er það ekki?

Frábært Silfur í dag

Ég var núna fyrst að sjá Silfrið og mér fannst það frábært. Einvalalið gesta (þótt ég segi sjálf frá) og ég vona innilega að sjálfstæðismaðurinn Jón Magnússon hafi horft á þennan "innantóma sleggjudómaþátt" eins og haft er eftir honum hér. Hann og fleiri stjórnmálamenn gætu lært heilmikið af ýmsum sem þarna voru - ef þeir vilja læra eitthvað yfirhöfuð, sem er alls ekki víst.

Vettvangur dagsins - Björn Þorri, Lára Hanna, Ólafur Stephensen, Páll Ásgeir, Íris og Elías

 

 Sverrir Hermannsson - nýi vefurinn hans hér

 

Benedikt Jóhannesson - greinin sem um er rætt hér

 

Kári Halldór - kom við sögu hjá mér hér og hér

 

Spaugstofan

Ég sakna Spaugstofunnar sárt og skil ekki af hverju hún hætti svona snemma í ár. Mánuði fyrr en árið 2008 þótt kosningar séu fram undan og gott hefði verið að hafa þá til að skerpa á hlutunum. Hér er viðtal DV við Karl Ágúst frá 8. apríl sl. þar sem hann tjáir sig meðal annars um vinnu við þættina í vetur.

Kveðjulagið Yfir til þín 26. apríl 2008

 

Kveðjulagið Yfir til þín 28. mars 2009