Allir í Háskólabíó í kvöld!

Gunnar Sigurðsson, annar upphafsmanna borgarafundanna
og Margrét Pétursdóttir, einn frummælenda kvöldsins voru í Silfrinu í gær.

Davíð A. Stefánsson, hinn upphafsmaður borgarafundanna
og kona hans, Halla Gunnarsdóttir, blaðamaður voru í Mannamáli í gærkvöldi.

Nauðgun á réttlætiskennd heillar þjóðar?

Ég hef verið að bisa við að vinna en get ekki með nokkru móti einbeitt mér að vinnunni. Silfri dagsins og fréttum er um að kenna og þeim tilfinningum sem hellast yfir mann á hverjum einasta degi. Silfrið var yfirþyrmandi. Þar talaði hver á fætur öðrum um ýmsar hliðar á því sem er að gerast í þessum skrifuðu orðum og snertir okkur öll, framtíð okkar, barnanna okkar, barnabarna og annarra afkomenda. Sjokkið verður meira með hverjum deginum - hverjum klukkutímanum liggur mér við að segja. Hvað er hægt að bjóða okkur mikið og hve lengi?

Ég setti inn allt Silfrið fyrr í dag hér, náði svo að horfa á það allt sjálf og hef verið að skoða sumt aftur. Þegar þátturinn er svona þéttur og fjölmennur þarf maður að taka inn svo mikið í einu að eitthvað hlýtur að fara fram hjá manni. Heilinn, að minnsta kosti minn, ræður ekki við þetta svo ég tók á það ráð að horfa aftur og hlusta betur eftir hinn daglega hörmunga- og spillingarskammt í fréttunum. Ég hef líka verið að lesa netmiðla og bloggsíður. Svei mér ef bloggið er ekki orðin besta fréttaveitan og greiningardeildin á landinu í dag auk sumra netmiðla og pistlaskríbenta.

Í augnablikinu er þetta efst í huga - viðtalið við Vilhjálm Bjarnason. Hlustið á hann aftur - vandlega - hvert einasta orð.

Hér er viðtalið við Lárus Welding, fyrrverandi bankastjóra Glitnis, sem fékk 300 milljónir fyrir það eitt að fara fram úr rúminu og mæta til vinnu. Það eru brúttótekjur mínar fyrir nóvember í 3.000 ár. Vilhjálmur skírskotar til viðtalsins. Takið sérstaklega eftir því að viðtalið er 21. september, nákvæmlega 8 dögum fyrir hrun bankans.

Hér eru svo þrjú lítil dæmi um það sem Vilhjálmur var að tala um. Mennirnir sem komu Íslandi og þar með þjóðinni allri á kaldan klakann, gerðu okkur gjaldþrota og eyðilögðu orðstír okkar virðast eiga næga peninga. Þeir þrýsta á að skuldir þeirra séu felldar niður í gömlu bönkunum og ætla sér nú að kaupa allt góssið aftur. Leika sama leikinn, fara sama hringinn. Þeir hafa ekki verið látnir sæta neinni ábyrgð þótt í raun ætti að handtaka þá alla og bankastjórnendurna líka og fara ofan í saumana á gjörðum þeirra og blekkingarvefnum sem þeir spunnu. Gera allar eignir þeirra upptækar og leita uppi falda bankareikninga þeirra. Hve háum fjárhæðum skutu þeir undan sem liggja nú í bönkum í erlendum skattaparadísum og bíða þess að þeir kaupi Ísland aftur og leiki sama leikinn? Ég minni á umfjöllun Kompáss hér og viðtalið við danska blaðamanninn hér. Og greinarnar frá því á fimmtudaginn hér. Sama fólkið að gera sömu hlutina, bæði í bönkunum og viðskiptalífinu. Og nú pottþétt með leyfi, vitund og blessun stjórnvalda sem réðu sama liðið til starfa við "nýju" ríkisbankana og klúðruðu þeim gömlu. Tvö af þremur endurskoðunarfyrirtækjum sem nú eru að fara yfir bókhaldið störfuðu fyrir gömlu bankana og eru því að rannsaka eigin vinnubrögð og dæma í eigin sök. Traustvekjandi?

Um mögulega sölu TM og Kaupþings í Lúxemborg.

 Um hið dularfulla skúffufyrirtæki Stím sem notað var til að auka verðmæti banka á pappírunum.

Hér er fréttaskýring Morgunblaðsins um Stím og svargrein Jóns Ásgeirs sem birtist ekki í Morgunblaðinu heldur í Fréttablaðinu. Lesið þetta í tengslum við það mál allt. Ætla stjórnvöld virkilega ekki að stöðva þennan farsa? Á að ræna okkur alveg upp á nýtt með þeirra blessun?

Ég veit ekki með ykkur - en réttlætiskennd minni er miklu, miklu meira en misboðið. Mér líður eins og henni hafi verið nauðgað ítrekað af Seðlabanka, Fjármálaeftirliti, bankastjórnendum, útrásarbarónum og það sem verst er - þeim sem áttu að gæta mín og minna, okkar allra - stjórnvöldum. Sagt er að fyrirgefningin sé okkur eðlislæg en mér er aldeilis engin fyrirgefning í huga, nema síður sé. Það eru liðnir tveir mánuðir og ekkert hefur gerst, enginn hefur axlað ábyrgð, sama sukkið og spillingin í gangi. Þau vissu þetta öll fyrir löngu. Það var búið að vara þau við - margoft - bæði af Íslendingum og útlendingum en þau gerðu ekkert. Lyftu ekki litlafingri til að bjarga þjóðinni sinni frá þessum hörmungum og létu hana fara til andskotans með lokuð augu. Hvers vegna? Getur einhver komið með frambærilega skýringu á því?

Ef ríkisstjórnin, seðlabankastjóri, forsvarsmenn Fjármálaeftirlitsins og þingmenn mæta ekki ÖLL á borgarafundinn í Háskólabíói í kvöld til að tala við okkur verður það lokahnykkurinn á veruleikafirringu þeirra og sýnir svo ekki verður um villst fyrirlitningu þeirra á "skrílnum" - þ.e. þjóðinni. Okkur - Litlu-Gunnu og Litla-Jóni.

Íslendingar flýja land - Framtíðarsýn Spaugstofunnar