Jólakveðja

Njótið jólanna með yl í hjarta.

 

Og hér eru fréttir dagsins fyrir þá sem misstu af þeim.
Fyrst Stöð 2 kl. 12.

 Síðan RÚV kl. 13.

Kolbrún Bergþórs, Birna Þórðar, mótmæli og ábyrgð

Ég man eftir Þorláksmessuslagnum fyrir 40 árum. Ég var 13 ára og var í bænum að kaupa síðustu jólagjöfina. Stóð frosin álengdar og starði upp í Bankastræti þar sem ljóshærð, síðhærð ung kona slóst við lögregluna ásamt fleirum. Þetta vald sem mér hafði verið innrætt að bera virðingu fyrir. Ekki minnist ég þess að hafa haft hugmynd um hvert tilefnið var og forðaði mér heim þegar ég loks gat mig hrært. Unga konan reyndist hafa verið Birna nokkur Þórðardóttir sem ég hef fylgst með úr fjarlægð æ síðan.

Ég ber virðingu fyrir Birnu og mér finnst hún flott kona, stórglæsileg reyndar. Sé hana alltaf í Gay Pride göngum og undanfarið á mótmælafundunum á Austurvelli. Myndin af henni er sú, að þarna fari kona með mjög ríka réttlætiskennd sem láti aldrei vaða yfir sig möglunarlaust og leggi mannréttindabaráttu lið eins og henni frekast er unnt. Mér finnst ég ekkert þurfa endilega að vera alltaf sammála henni til að bera virðingu fyrir einurð hennar, einlægni og þrautseigju.

Mér hefur orðið hugsað til Birnu í sambandi við annað mál - formann VR, laun hans, augljósa spillingu og framboð. Gunnar Páll er nógu siðlaus til að ætla að halda áfram og fólk furðar sig á því að enginn ætli að bjóða sig fram gegn honum. En málið er ekki svo einfalt. Mér er mjög minnisstætt þegar Magnús L. Sveinsson var búinn að vera formaður MJÖG lengi og stóð sig frámunalega illa. Svaf á verðinum eins og gerist þegar menn eru búnir að vera of lengi í embætti. Gerði vonda samninga fyrir sína umbjóðendur og í verkfalli - mig minnir 1985 - voru samningar við vinnuveitendur felldir af félagsmönnum a.m.k. tvisvar. Fjölmargir vildu losna við Magnús en það var ekki hægt. Hann, ásamt fleirum, var búinn að koma ár sinni svo vel fyrir borð og festa sitjandi formann - sjálfan sig - svo vel í sessi að það þurfti ekkert minna en kraftaverk til að koma honum frá. Mótframboð þurfti að vera með mörg hundruð manns tilbúna í hvert einasta embætti til að geta haggað honum. Í trausti þessarar samtryggingar fer Gunnar Páll fram aftur, siðblindur á bjálkann í auga sér, vitandi að það er ógerlegt að velta honum úr sessi.

Birna var mjög virkur félagsmaður í VR á þessum árum. Hún mætti á alla fundi og á hverjum einasta fundi lagði hún fram fyrirspurn um laun formanns VR. Hún fékk aldrei svar en aldrei gafst hún upp. Ég dáðist að seiglunni. Birna er ein þeirra sem getur lagst sátt til hvílu þegar þar að kemur, vitandi að hún lagði sitt af mörkum til réttlátari heims og verið stolt afkomenda sinna.

Kolbrúnu Bergþórsdóttur hef ég líka fylgst með úr fjarlægð, en öllu skemur en Birnu. Hún vakti fyrst athygli fyrir bókagagnrýni sína þar sem hún var oftar en ekki ósammála öllu og öllum og hafði sérstakar og sterkar skoðanir. Hún kom fram í útvarpi og sjónvarpi auk þess að skrifa í blöð. Síðan gerðist hún blaðamaður og hefur verið á ýmsum blöðum undanfarin ár. Svo er hún auðvitað í Kiljunni. Ég hef gaman af Kolbrúnu, held að hún sé einlæg í sínum skoðunum á bókmenntum og þótt ég sé alls ekki alltaf sammála henni, hafi ég á annað borð lesið viðkomandi bók, ber ég virðingu fyrir skoðunum sem settar eru fram af hjartans einlægni og hafa engan dulinn tilgang.

Öðru máli gegnir um pistlana hennar í Mogganum. Þar fer hún oft og iðulega hamförum í forpokaðri hneykslan og fordæmingu, meðal annars á því sem telst til sjálfsagðra mannréttinda í öllum siðmenntuðum lýðræðisþjóðfélögum. Sem Ísland er reyndar alls ekki. Hún talar um væl, nöldur og fleira miður fallegt og réttlætir þá sem níðast á almenningi. Kannski af því hún vinnur fyrir þá. Sú Kolbrún er mér lítt að skapi. Einhvern veginn hef ég alltaf á tilfinningunni að Kolbrún viti betur innst inni. Að hún sé að halda dauðahaldi í eitthvað sem hún veit að er ekki rétt því ég held að hún sé miklu klárari kona en þetta. Mér finnst að hún ætti að halda sig við viðtölin sín sem hún gerir ágætlega ef hún á annað borð hefur minnsta áhuga á viðmælandanum. Ef ekki eru viðtölin þurrkuntuleg, sum beinlínis hundleiðinleg og gefa bjagaða mynd af viðfangsefninu.

En tilefni þessara skrifa minna eru pistlar þessara tveggja kvenna, sem ég ítreka að ég þekki ekki neitt persónulega. Fyrstur er pistill Kolbrúnar frá sunnudagsmogga og síðan pistill Birnu í Mogganum í gær þar sem hún gagnrýnir skrif Kolbrúnar. Ég las pistil Kolbrúnar, hristi höfuðið þegjandi og af því mér er hlýtt til hennar hugsaði ég einfaldlega með sjálfri mér: "Æ, æ. Kolla mín... seint ætlarðu að botna nokkurn skapaðan hlut í lífinu og tilbrigðum þess." Kolbrún virðist skilja bókmenntir betur og finnst að fólk eigi bara að taka því sem að því er rétt og halda kjafti. En lífið er bara alls ekki þannig, allra síst á þessum síðustu og verstu tímum. Birna gerði meira en að hrista höfuðið þegjandi - hún skrifaði grein þar sem hún tætir Kolbrúnu í sig.

Kolbrún Bergþórsdóttir - Morgunblaðið 21. desember 2008

Birna Þórðardóttir - Morgunblaðið 23. desember 2008

Hér er pistill Kolbrúnar frá 9. júní sl. sem Birna vitnar í. Kolbrún ver háu launin og sakar gagnrýnendur þeirra um öfund og pólitískan tilgang. Ætli henni finnist sjálfsagt að formaður VR sé með margföld laun umbjóðenda sinna og hafi tekið þátt í svindli bankanna sem umbjóðendur hans bæði tapa á og fara jafnvel sumir á vonarvöl? Henni verður einnig tíðrætt um ábyrgðina. Hálaunamennirnir hafa svona há laun segir hún af því þeir bera svo mikla ábyrgð. Hvað segir Kolbrún nú um ofurlaun og ábyrgð? Finnst henni Gunnar Páll axla ábyrgð á siðleysi sínu með því að bjóða sig fram aftur? Hver af þessum hálaunamönnum hefur axlað nokkra ábyrgð á endalausum afglöpum, mistökum, spillingu, þjófnaði og glæpum sínum?