Sárabindi á blæðandi sálir

Það er einhver doði í þjóðinni eftir að nýja ríkisstjórnin tók við. Fólk andaði léttar, sem var gott, en baráttunni er engan veginn lokið - hvað allir athugi. Það er óralangt í land - og mikil vinna og aðhald fram undan. Ef við stöndum ekki vaktina verður allur árangur sem náðst hefur unninn fyrir gýg og allt fer í sama spillingar-, sukk- og sjálftökufarið og áður. Enda atvinnustjórnmálamenn komnir í sínar ómálefnalegu skotgrafir og byrjaðir að reyna að tryggja sér áframhaldandi setu við kjötkatlana. VARÚÐ!

Nú er rúmur mánuður síðan síðasti borgarafundur var haldinn í Háskólabíói, en það var 12. janúar. Síðan hafa verið haldnir borgarafundir á Selfossi og  Akureyri. Mig dauðlangaði að fara á fundinn á Akureyri fyrir viku en komst ekki. Hann fjallaði nefnilega um landráð. Eðalbloggarinn Rakel Sigurgeirsdóttir skrifaði ítarlega um fundinn hér og ég hnuplaði myndinni frá henni.

Ég hef ekki lesið lögin um landráð en orðið sjálft er nokkuð augljóst og orðabókin mín segir "brot gegn öryggi eða sjálfstæði ríkis út á við eða inn á við; föðurlandssvik". Ansi er ég hrædd um að við gætum nefnt fjölda manns sem þetta á við um - sem eru þá landráðamenn. En lagabókstafurinn skilgreinir þetta líklega nánar.

Ég komst heldur ekki á síðasta fund í Háskólabíói vegna veikinda og var miður mín yfir því. Þessir fundir, og laugardagsfundirnir á Austurvelli, eru nefnilega svo hollir fyrir sálina. Mér líður ekki vel, vægast sagt. Ég er kvíðin, reið, sár, dofin og hrædd... eiginlega skelfingu lostin, svo einhverjar tilfinningar séu nefndar. Mótmælafundirnir á Austurvelli og borgarafundirnir virka svolítið eins og sárabindi á blæðandi sálina. Mér líður alltaf betur á eftir. Þótt ég sé í eðli mínu einfari og rekist illa í hópum er svo gott að finna nærveru alls þessa fólks sem er í svipuðum sporum og maður sjálfur og líður eins, samkenndina og samstöðuna sem ríkir á þessum fundum. Finna styrkinn sem samstaða fjöldans skapar. Það er einstök upplifun sem enginn má missa af. Og það er ekkert mál að koma einn á þessa fundi. Það þarf ekki að hafa einhvern með sér og láta mætingu ráðast af því. Bara mæta og finna, að við erum þarna öll saman.

En mótmæla- og borgarafundir eru hreint ekki aðeins sárabindi á okkar blæðandi sálir. Þeir eru líka farvegur fróðleiks, upplýsinga og þrýstings á yfirvöld. Í kvöld klukkan átta verður haldinn 10. borgarafundurinn í Háskólabíói. Yfirskrift fundarins er Staðan - Stefnan - Framtíðin. Frummælendur eru Haraldur Líndal Haraldsson, hagfræðingur, sem var í Silfri Egils í gær - sjá Vettvang dagsins hér. Andrés Magnússon, geðlæknir, sem var í Silfrinu - sem oftar - t.d. hér. (Ég hef oft minnst á Andrés. Hann einn og sér er sárabindi á sálina). Þriðji frummælandinn er svo Aðalheiður Ámundadóttir, laganemi. Ég kannast því miður ekki við að eiga efni um hana.

Vonandi verður sjónvarpað og/eða útvarpað frá fundinum svo hin þrjúhundruðogeitthvaðþúsundin sem komast ekki geti fylgst með. Að minnsta kosti verður að taka upp og útvarpa eða sjónvarpa eftirá. Það er  algjört lágmark því þessir fundir eru fyrir alla þjóðina, ekki bara þá sem rúmast í Háskólabíói.

Ef þið viljið rifja upp síðasta fund í Háskólabíói er hann allur hér. Sjáumst!