Þetta er einmitt málið!

500 milljarðar til eigenda - glæpur eða vinargreiði

Borgarafundirnir sem haldnir hafa verið í Reykjavík og á Akureyri í vetur hafa verið gríðarlega fjölsóttir og ógleymanlegir þeim sem þangað hafa komið. Á þá hafa mætt og setið fyrir svörum þingmenn, ráðherrar, fjölmiðlafólk, sérfræðingar af ýmsu tagi, leikmenn - og við, fróðleiksfús almenningur sem vill fá svör. Stundum höfum við fengið þau, stundum ekki. En enginn getur sakað okkur um að hafa ekki reynt.

Í kvöld, miðvikudagskvöld, er enn einn borgarafundurinn í Reykjavík - í þetta sinn í Iðnó klukkan 20. Yfirskrift fundarins er 500 milljarðar til eigenda - glæpur eða vinargreiði. Væntanlega dylst engum við hvað er átt.

Frummælendur verða þingmennirnir Atli Gíslason og Bjarni Benediktsson og Björn Þorri Viktorsson, hæstaréttarlögmaður. Orð Atla Gíslasonar í Silfri Egils um daginn eru ógleymanleg og Björn Þorri var í Silfrinu hér.

Í pallborði verða Haraldur L. Haraldsson, hagfræðingur og Jóhann G. Ásgrímsson, viðskiptafræðingur. Haraldur var gestur í Silfri Egils hér (sami þáttur og Björn Þorri var í), glærurnar sem hann notaði með erindi sínu á síðasta Borgarafundi eru hér og  Jóhann G. Ásgrímsson var í Silfrinu hér.

Er það glæpur eða vinargreiði að lána vildarvinum 500 milljarða? Þetta eru engir smáaurar. Hvað ætli hafi verið að gerast í Landsbankanum og Glitni? Hvenær kemur það upp á borð? Hér kemur ýmislegt fram eins og í fyrri myndböndum.

  Mætum á Borgarafundinn í Iðnó í kvöld klukkan átta!

Umhyggjusami auðmaðurinn

Ég þekki engan sem horfir á Ísland í dag lengur - ekki eftir að þátturinn var Séðogheyrtvæddur og allt kjöt skafið af beinunum. Fólk hefur gefist upp á eilífu, gufukenndu léttmetinu en ég þrjóskast við og athuga alltaf hvað er í boði í þessum áður oft ágæta þætti.

Undanfarið hafa tveir aðilar verið í miklu uppáhaldi hjá Íslandi í dag. Frjálshyggjukonan unga með frasafyllta hríðskotakjaftinn, Heiðrún Lind Marteinsdóttir, og auðmaðurinn ásjálegi, Róbert Wessman. Ég er ekki nógu vel að mér í Séðogheyrt-fræðum til að vita hvort einhver tengsl eru milli þeirra og 365 miðla, stjórnenda þáttarins eða þeirra yfirmanna. Kannski getur einhver upplýst mig um það, mér til fróðleiksauka.

Í gærkvöldi var viðtal við "umhyggjusama auðmanninn" sem ruddi út úr sér lausnum fyrir þjáða þjóð og var með ráð á færibandi. Hann talaði af mikilli samúð um "vanda heimilanna" en mest þó um vænlega kosti í uppbyggingu efnahagslífsins - að hans mati. En rifjum fyrst upp nokkur atriði.

Auðmaður þessi var fyrsta umfjöllunarefni í Nærmynd Íslands í dag þann 6. janúar sl. Næsta nærmynd var svo um Ólaf Ólafsson hjá Kjalari, Kaupþingi og fleiri fyrirtækjum. (Þennan sem skildi okkur eftir með hundruða milljarða skuld við hrunið, munið þið?)

Svo einkennilega vildi til að einmitt um þessar mundir hugðist þáverandi heilbrigðisráðherra, Guðlaugur Þór Þórðarson, loka St. Jósefsspítala í Hafnarfirði og einkavinavæða skurðstofurnar í Keflavík... Og hver ætlaði að taka við kyndlinum annar en auðmaðurinn úr Nærmyndinni! Maður varð svo aldeilis hissa! Það hvarflaði ekki að mér eitt augnablik að Nærmyndinni hafi verið ætlað að milda og mýkja almenningsálitið á auðmanninum og hryðjuverkum heilbrigðisráðherra. Seiseinei!

Nú líður og bíður og lítið heyrist um auðmanninn annað en deilur við nágranna þangað til þessi frétt kom þar sem fram kemur að téður auðmaður - eða fyrirtæki í hans eigu - hafi fengið verk við Háskólann í Reykjavík sem boðið var í þrátt fyrir að standast ekki kröfur. Úff, spillingin ennþá grasserandi? Sussu nei, auðmaðurinn hafði gefið skólanum milljarð og auðvitað fær hann eitthvað fyrir sinn snúð. Varla gefur fólk peninga af hugsjón einni saman, eða hvað? Fyrirtækið Fasteign ehf. bauð út verkið og tók tilboði auðmannsins. Ég fletti fyrirtækinu upp þegar þessi frétt kom 23.  febrúar og fann það - en nú virðist það horfið af yfirborði jarðar og þegar maður gúglar það kemur ýmislegt undarlegt upp úr kafinu. Prófið sjálf. Ætli það séu einhverjir rannsóknarblaðamenn eftir í stéttinni?

Í gærkvöldi var svo einkaviðtal Sindra Sindra við auðmanninn og lausnirnar á öllum vanda Íslendinga voru fundnar. Ekki seinna vænna. Sindri réð sér ekki fyrir hrifningu og ætlar að fá auðmanninn aftur til sín svo hann geti klárað að redda málunum. Ég er svo auðtrúa að mér dettur ekki í hug að eitthvað sé í uppsiglingu. Og ég trúi því líka alveg eins og nýju neti að fyrsta hugsun allra auðmanna þegar þeir vakna á morgnana sé: "Hvað er hægt að gera fyrir heimilin í landinu?" Auk þess hvarflar ekki að mér að auðmenn séu að dæla peningum í prófkjörskandídata á þessum gagnsæju og alltuppáborðinu tímum. Neinei.

Réttlæti, sannleikur og traust í Silfri dagsins

Frábært Silfur og hápunkturinn var auðvitað viðtalið við Evu Joly, rannsóknardómara. Magnað viðtal sem enginn má missa af. Egill (og Björn Jónasson, útgefandi) eiga þakkir skildar fyrir að fá þessa reyndu og skörpu konu hingað. Vonandi bera íslensk yfirvöld gæfu til að fara að ráðum hennar. Það er óralangt á milli hugmynda Evu annars vegar um 20-30 manna hóp rannsóknaraðila, innlendra og erlendra sérfræðinga í fjársvikum, og hins vegar eins sýslumanns frá Akranesi og efnahagsbrotadeildar sem situr auðum höndum. Og Eva talaði hiklaust um frystingu eigna og haldlagningu þeirra - minntist ekki á að það væri "brot á mannréttindum".

Eva Joly sagði í miðju viðtali að ef almenningur fengi ekki að vita sannleikann og réttlætinu væri ekki fullnægt væri útilokað að sáttmáli samfélagins héldist. Lokaorð hennar voru þau að réttlæti væri grundvallaratriði fyrir fólkið í landinu til að búa í sátt sem þjóð, sannleikurinn væri nauðsynlegur og traustið byggðist á þessu tvennu - réttlæti og sannleika. Nákvæmlega það sem margir hafa verið að segja hér í ýmsu samhengi og ég skrifaði um fyrir nokkrum dögum, einu sinni sem oftar. Hér eru slóðir á fréttir um Joly á mbl, eyjunni og auðvitað á bloggi Egils Helgasonar. Ekkert fannst um hana á Vísi.is.

En fleira var í Silfrinu. Ég tek undir með Agli þegar hann óskar Valgerði Bjarnadóttur til hamingju með afnám eftirlaunalaganna. Hún átti einna mestan þátt í að vekja athygli á ósómanum, viðhalda fordæmingunni og hennar fyrsta verk þegar hún settist á þing sem varaþingmaður var að flytja frumvarp um afnám eftirlaunalaganna frá 2003. Sjálfstæðismaðurinn Birgir Ármannsson stakk því ofan í formannsskúffu í sinni nefnd og sagði það ekki verða afgreitt.

Mér fannst viðtalið við Ragnar Þór Ingólfsson stórmerkilegt (sjá Ragnar Þór í Silfrinu 30. nóv. sl.) og svolítið lýsandi fyrir spillingu og siðleysi þeirra sem hafa mikið fé til "umráða" og sinnuleysi almennings gagnvart verkum þeirra - eða kannski saklaust trúnaðartraust sem er síðan svikið. Við höldum að lífeyrissjóðirnir séu að vinna fyrir okkur á meðan þeir vinna jafnvel beinlínis gegn okkur. Fólki er gert skylt að borga í þá samkvæmt lögum, og ef það ekki borgar - og sættir sig við að féð sé notað í ofurlaun, lúxusbíla og áhættufjárfestingar - þá er það hundelt með vöxtum, vaxtavöxtum, lögfræðikostnaði og fleiri slíkum skemmtilegheitum. Hámark siðleysisins er að formaður VR, stjórnarformaður Lífeyrissjóðs VR og fyrrverandi stjórnarmaður í Kaupþingi þegar m.a. þetta og þetta fór þar fram, Gunnar Páll Pálsson, býður sig fram aftur til að geta haldið sukkinu áfram. Eins og Ragnar Þór segir á bloggsíðu sinni hafa VR félagar nú tækifæri - í fyrsta sinn í 118 ára sögu félagsins - til að láta Gunnar Pál gjalda gjörða sinna með því að kjósa hann EKKI og sjá til þess að ný stjórn ráði nýjan forstjóra hjá lífeyrissjóðnum í leiðinni. En lítum á Silfrið.

Vettvangur dagsins -  Davíð Sch. Thorsteinsson, Valgerður Bjarnadóttir, Þór Saari og Sigurður Ágústsson

 

Ragnar Þór Ingólfsson um lífeyrissjóðina

 

Eva Joly, rannsóknardómari - textað

 

Kvöldfréttir RÚV 8. mars 2009

 

Svik og blekkingar - sagnfræði nútímans

Svik, blekkingar, lygar, leyndarmál, þjófnaður, bankarán, landráð... en það má ekki leggja hald á eigur þessara manna - það væri brot á mannréttindum þeirra. Er ekki allt í lagi? Stutt samantekt Egils hér. Á laugardagsfundunum á Austurvelli er m.a. verið að krefjast þess að þessir menn hljóti makleg málagjöld en fólk er hætt að mæta. Af hverju? Er öllum sama? Viljum við láta þetta óátalið? Ja... ekki ég. Og við getum verið alveg handviss um að þótt hér sé verið að tala um Kaupþing þá hefur ástandið ekki verið mikið skárra í hinum bönkunum. Ég er að tala um t.d. þetta...

Og þetta... (smellið þar til læsileg stærð fæst)

Svo berast þær fréttir að Kristján Möller og Björgvin G. Sigurðsson, bankamála- og viðskiptaráðherra - sem báðir voru í ríkisstjórninni sem aðhafðist ekkert hvorki fyrir né eftir hrunið - hafi lent í fyrsta sæti í prófkjörum Samfylkingarinnar í sínum kjördæmum. Og Siv Friðleifsdóttir efst hjá Framsókn. Og Alfreð valtaði yfir Sigmund Davíð. Vill fólk það sama aftur, semsagt? Ja... maður spyr sig. Þetta virkar ógnvekjandi.

Álit fagfólks óskast

Í kvöldfréttum RÚV í gærkvöldi var sagt frá niðurstöðum skoðanakönnunar. Þar kom fram að flokkarnir tveir sem leiddu íslensku þjóðina þráðbeint til glötunar, Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur, fá samtals 41,6% atkvæða. Tæpan helming. Flokkarnir sem klúðruðu velflestu í 12 ára stjórnarsetu sinni með skelfilegum afleiðingum fyrir land og þjóð.

Í tilefni af þessari niðurstöðu langar mig að biðja um álit geðlækna og sálfræðinga á íslensku þjóðarsálinni. Öldum saman hefur þessi þjóð, sem þrátt fyrir allt hafði - og hefur - svo ótalmargt til að vera stolt af og fulla ástæðu til að bera höfuðið hátt, lotið vilja einhverra(r) herra(þjóðar) og kysst vöndinn hvað eftir annað.

Ég spyr viðkomandi fagfólk: Hvað veldur því að íslensk þjóð heldur áfram að kyssa vöndinn? Hvernig í ósköpunum stendur á því að svona stór hluti kjósenda vill frekar annað pungspark en endurreisn, samvinnu, sátt, samlíðun og sæmilegt jafnræði? Var síðasta pungspark ekki nógu andskoti vont? Þjást Íslendingar af innbyggðum masókisma eða nenna þeir bara ekki að hugsa? Vill fólk kannski bara græða á daginn, grilla á kvöldin, láta aðra um að hugsa fyrir sig og glæpamennina arðræna sig aftur? Er nokkur furða að maður spyrji: Hvað amar að íslenskum kjósendum?

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Niðurstöður skoðanakönnunar Capacent Gallup

Verðugur Þorvaldur og tíu lærdómar hans

Tilkynnt hefur verið að Þorvaldur Gylfason hafi hlotið Menningarverðlaun DV í fræðaflokki fyrir greinaskrif sín um hagfræði og efnahagsmál. Fáir eru betur að slíkri viðurkenningu komnir og ekki er víst að ástand mála hér á landi væri eins slæmt og raun ber vitni ef hlustað hefði verið á Þorvald. Hér er nýjasta greinin hans úr Fréttablaðinu í dag. Til hamingju, Þorvaldur!

Borgarahreyfingin - nýtt framboð

Mér líst vel á fólkið og baráttuna og óska þeim innilega til hamingju með fyrsta skrefið. Baldvin, Birgitta og Valgeir eru öll Moggabloggarar, ég veit ekki um hina. Vefur Borgarahreyfingarinnar er hér. Ég hvet alla til að kynna sér þetta nýja afl í íslenskum stjórnmálum.

Snilld

Þetta var sýnt í Kastljósi í kvöld og er algjör snilld. Vinnan á bak við svona flottar klippingar er alveg gríðarlega mikil, svo mikið veit ég, og þetta er ofboðslega vel gert. Höfundur var sagður Guðmundur Bergkvist, kannski er það þessi hér...

Lagið sem Guðmundur notar er Not Fade Away með Rolling Stones. Ég fletti því upp á YouTube að gamni og lá í hláturskasti við að horfa á gömlu brýnin í myndbandi frá 1964.

Flokkur í vanda og óheyrilegt bruðl

Fyrir aðeins tveimur árum gengu Sjálfstæðismenn glaðbeittir til landsfundar, hylltu foringja sína og sjálfa sig, klöppuðu hver öðrum á bakið og hrósuðu sér fyrir velgengni Íslands. Þá þegar voru blikur á lofti í efnahag bankanna og landsins en þeir létu varnaðarorð sem vind um eyru þjóta og héldu sinni stefnu og striki. Hér er sýnishorn af ræðu formannsins á landsfundinum - fengin héðan.

Og hér er frægt kynningarmyndband Sjálfstæðisflokksins fyrir kosningarnar 2007 sem hefur farið víða um netheima undanfarna mánuði. Ég man ekki hvar ég sá það fyrst.

Um helgina hefur mikið verið rætt og ritað um drög að skýrslu Endurreisnarnefndar Sjálfstæðisflokksins og niðurstaðan víða dregin saman þannig, að það hafi verið fólkið en ekki stefnan sem brást. Engu að síður erum við nú að gjalda dýru verði einmitt þessa stefnu sem troðið var ofan í kok á okkur - sumum nauðugum, öðrum viljugum. En formaðurinn gerir lítið úr skýrsludrögunum og fólkinu sem vann þau og viðurkennir engin mistök fremur en endranær.

Nú á að ganga aftur til kosninga og víðast hvar á landinu verða prófkjör hjá flestum flokkum. Sitjandi ríkisstjórn lofaði að breyta kosningalögum þannig að unnt verði að kjósa fólk - að koma á persónukjöri. Þingflokkur Sjálfstæðisflokksins berst gegn því þótt heyrst hafi um einhverja flokksmenn með jákvætt viðhorf gagnvart því. Ég vona að ríkisstjórninni takist að koma slíkri breytingu í gegn, það væri fyrsta skrefið í rétta átt.

Prófkjörin eru gríðarlega kostnaðarsöm - eða hafa verið gerð það af þeim sem hafa aðgang að nægu fjármagni til að "kaupa" þingsæti. Nú ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að sýna aðhald og hefur beint þeim tilmælum til frambjóðenda að eyða "aðeins" 2,5 milljónum á mann í prófkjörsbaráttuna - hámark. Gefum okkur að sumir eyði minna, aðrir meira, en að þetta verði meðalupphæð sem hver frambjóðandi eyðir í sókn sinni eftir öruggu þingsæti.

Ef við lítum á þá upphæð sem mánaðarlaun í eitt ár eru það 208.000 á mánuði.
Ef við tökum aðeins frambjóðendur í Reykjavík, sem eru 29, þá eru þetta samtals 72 milljónir.
Það gera 6 milljónir á mánuði í eitt ár, 3 milljónir á mánuði í 2 ár, 1,5 milljón á mánuði í 3 ár...
Bara prófkjörsbarátta frambjóðenda Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík einni.
Flokkurinn er nú með 9 þingmenn í Reykjavík (norður+suður). Hvert þingsæti kostar þá 8 milljónir ef deilt er með samanlögðum kostnaði.

Hvað kallar maður svona nokkuð í árferði eins og nú er þar sem tala atvinnulausra er komin yfir 15.000 og fólk að missa aleiguna? Taktleysi? Siðleysi? Forstokkun? Hroka? Ég veit það ekki, en mér blöskrar. Ég hef aðeins séð eina sjálfstæðiskonu gagnrýna þetta, Dögg Pálsdóttur í bloggi sínu hér og á hún mikið hrós skilið fyrir það. Reyndar er ég ekki fastagestur á öðrum bloggum Sjálfstæðismanna, en kem þó víða við og líkast til myndi slík gagnrýni, ef einhver væri, spyrjast út.

Og ekki hef ég heyrt að frambjóðendum verði gert að upplýsa hvaðan þeir fá það fé sem þeir verja í kosningabaráttuna. Ekki eiga þetta allir handbært í rassvasanum. Guðbjörg Hildur Kolbeins ýjar að því að einn alþingismaður hafi verið í boði Baugs í síðustu kosningum. Það er með ólíkindum að ekki séu til almennar reglur um gagnsæjar fjárreiður til að svona aðdróttanir séu ekki að þvælast fyrir - ef ósannar eru. Hver vill kjósa fólk í boði Jóns Ásgeirs, Pálma Haraldssonar, Finns Ingólfssonar, Ólafs Ólafssonar, Björgólfsfeðga - eða bara hvers sem er? Við vitum mætavel að ætlast er til að fjárstuðningur við frambjóðendur og flokka sé endurgoldinn. Allar fjárreiður, bæði einstakra frambjóðenda sem og flokka, verða að vera opin bók. Það er einfaldlega óaðskiljanlegur hluti af því, að endurvekja traust kjósenda/almennings.

En aftur að 72 milljónunum sem gera má ráð fyrir að prófkjörsbarátta sjálfstæðismanna í Reykjavík einni saman muni kosta. Og eins og ég nefni hér að ofan má gera ráð fyrir að sumir hunsi tilmælin og eyði hærri fjárhæðum, aðrir lægri, einhverjir kannski sáralitlu eins og Dögg hyggst gera. En gefum okkur að prófkjörsbarátta sjálfstæðismanna í Reykjavík kosti þetta - og hugsum til hans Nóna Sæs litla, sem fjallað var um í Kastljósi um daginn, og baráttu foreldra hans fyrir sanngjörnum bótum sem þau hafa þurft að heyja ofan á þá ómanneskjulegu sorg sem slysinu fylgdi.  Svo ekki sé minnst á vægan dóm ökuníðingsins sem því olli. Berið upphæðirnar í umfjöllun Kastljóss saman við kostnað prófkjörsbaráttu sjálfstæðismanna í Reykjavík og ímyndið ykkur kostnaðinn hjá öllum flokkum á landsvísu.

Ég legg til að allir frambjóðendur í öllum flokkum leggi sömu upphæð og þeir verja til prófkjörsbaráttunnar í sjóð til styrktar Nóna Sæ til að tryggja örugga framtíð þessa litla drengs.