Styrkir, spilling og traust

Þótt ekki séu öll kurl komin til grafar varðandi "styrkjamál" flokkanna hlýtur að vera næsta skref að upplýsa um "styrki" til einstakra frambjóðenda í prófkjörsbaráttu. Fréttir Stöðvar 2 í kvöld voru kannski fyrsta skrefið, en þetta þarf að gerast hratt. Sökum tímaskorts ætla ég að stytta mér leið og vísa í blogg annarra um málið. Hér skrifar Jenný Anna, Egill Helga hér, Salvör hér og Marinó G. Njálsson hér. Ég tek undir með Marinó þar sem hann segir:

"Ég hélt að þetta styrkjamál væri eiginlega kjarni málsins.  Það snýst um heilindi stjórnmálamanna og hvort enn sé við líði fyrirgreiðslupólitík fortíðarinnar.  Mér finnst það skipta miklu máli hvort stjórnmálamenn séu ennþá að taka við því sem er ekki hægt að túlka á neinn hátt nema mútugreiðslum stórfyrirtækja til einstakra stjórnmálamanna og stjórnmálaflokka.  Síðast í kvöld var í fréttum Stöðvar 2 nefnt að nokkrir stjórnmálamenn, þar á meðal báðir efstu menn Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík hefðu tekið við milljónastyrkjum vegna prófkjörsbaráttunnar haustið 2006.  Eru þetta virkilega mennirnir sem við viljum fá inn á þing?  Því neita ég að trúa og þess vegna snúast þessar kosningar um spillingarstyrkina.  Þær snúast líka um uppbyggingu atvinnulífsins, endurreisn heimilanna og framtíðarsýn fyrir þjóðina."

Og hvað er orðið af Guðlaugi Þór? Alkunna er að Hannes Hólmsteinn er alltaf vel falinn fyrir kosningar, því enginn er duglegri við að reyta atkvæðin af SjálfstæðisFLokknum. En Guðlaugur Þór er í framboði. Efsti maður í Reykjavík Suður. Var honum stungið inn í skáp til Hannesar? Hér eru forsíður á bæklingi sem dreift var/er í Reykjavík. Þeim vinstra megin fyrir helgi en þeim hægra megin eftir helgi. Búið er að skipta Guðlaugi Þór út fyrir Kristján Þór Júlíusson, efsta mann á lista FLokksins í Norðvesturkjördæmi. Er þetta ekki afdráttarlaus yfirlýsing um að Guðlaugur Þór þyki óæskilegur frambjóðandi? Lesið um upplifun Myndsmugunnar hér. Þetta er verulega dularfullt kosningabragð. Tekið skal fram að ég stækkaði báðar útgáfur, bar þær saman og sá augljós merki þess að "eftir helgi" myndin er "fótósjoppuð". Ætli Illuga verði skipt út fyrir kosningar?

Ragnheiður Elín og "elsta atvinnugreinin"

Eins og fram kom á kosningafundi RÚV á Suðurlandi í gærkvöldi var sjálfstæðiskonan Ragnheiður Elín Árnadóttir ekki sátt við vændisfrumvarpið og sat hjá við atkvæðagreiðsluna. Þótt hún hafi sagt að hún væri ekki sérstakur talsmaður vændiskvenna gæti hún kannski fundið leið til atvinnusköpunar og "skapað störf" á þessum vettvangi fyrst hún lítur á vændi sem atvinnugrein. Ætli fólk kjósi með góðri samvisku frambjóðendur sem eru svona þenkjandi?

Sjálfstæðisflokkurinn og skattarnir

Sjálfstæðisflokkurinn er í tómu tjóni þessa dagana og skyldi engan furða eftir þann gríðarlega skaða sem hann hefur valdið þjóðinni. FLokkurinn veit ekki sitt rjúkandi ráð og skilur ekkert í af hverju kjósendur trúa ekki bullinu og mótsögnunum sem vellur upp úr frambjóðendum og klappliði flokksins. Þeim hefur hingað til tekist að ljúga fólk fullt en nú virðast mun færri trúa þeim en áður. Það er jafnvel gripið til ótrúlegustu uppátækja eins og hér má sjá.  Kannski þurfti hrunið til að fólk áttaði sig á blekkingum FLokksins, en það var æði dýrkeypt lexía.

FLokkurinn hamast nú við að auglýsa - og ekki bara sjálfan sig og huggulega fólkið sitt heldur eyða einhver dularfull öfl, væntanlega á hans vegum, miklum peningum í upplognar auglýsingar um skelfilegar skattahækkanir ef "vinstri stjórn" kemst til valda eftir kosningar. Samkvæmt þessu eru þar bæði lygar og villandi upplýsingar og passar engan veginn við það sem sagt hefur verið. Þetta er þekkt taktík í stjórnmálum og víðar og gjarnan nefnd "Látum þá neita því" aðferðin. Hún felst í því að ljúga einhverju upp á andstæðinginn sem hann síðan ber til baka. En fræi efans er sáð, sá er tilgangurinn. Þetta er ein sóðalegasta og óheiðarlegasta baráttuaðferð sem fyrirfinnst í stjórnmálum.

En það er þetta með skattana... Sjálfstæðiflokkurinn reynir nú hvað hann getur að telja kjósendum trú um að hann geti veifað töfrasprota og þurfi ekki að hækka álögur á almenning í landinu. Slíkt sé algjör vinstrivilla sem ekki sé hlustandi á. Þetta er auðvitað fáránlegt. Sjálfstæðismenn með eignarrétt yfir þótt ekki sé nema nokkrum heilasellum sjá að slíkar fullyrðingar eru þvættingur í ljósi þeirra aðstæðna sem einmitt FLokkurinn sjálfur hefur komið þjóðinni í. Ég hef enga trú á að nokkur kjósandi með viti falli fyrir svona málflutningi.

Sjálfstæðismönnum eru þó skattar mjög hugleiknir og hafa verið manna duglegastir við að hækka skattbyrði almennings í landinu í stjórnartíð sinni. Man einhver eftir skýrslum Stefáns Ólafssonar frá vorinu 2006 þar sem Stefán sýndi með ótvíræðum hætti fram á að skattbyrði þeirra sem minna mega sín hefði hækkað mjög á Íslandi frá 1995 til 2005? Ég man vel eftir þessu og hve harkalega sjálfstæðismenn reyndu að neita því. En ári síðar, í mars 2008, komu niðurstöður úr rannsókn OECD sem staðfestu allt sem Stefán hafði haldið fram = Skattbyrði einstaklinga og fjölskyldna hafði aukist verulega á Íslandi 1995-2005, mun meira en í öðrum OECD-ríkjum. Þetta er einfaldlega staðreynd sem ekki verður horft fram hjá. Rifjum þetta aðeins upp.

Fréttir Stöðvar 2 - 12. - 16. mars 2008

 Fréttir RÚV 12. mars 2008

Það sem ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks gerði aftur á móti var að breyta Íslandi í skattaparadís fyrir fyrirtækjaeigendur og fjárfesta. Það er líka staðreynd.

Viðfest neðst í færslunni er nýtt skjal frá Stefáni Ólafssyni með myndrænum skýringum á skattamálum og þróun þeirra undanfarinn hálfan annan áratug. Ég hvet alla til að skoða skjalið vel og vandlega og senda þessar upplýsingar áfram til sem flestra. Ef skjalið opnast ekki hjá einhverjum útbjó ég albúm með skýringarmyndunum hér þar sem hægt er að fara í gegnum þær. Neðst í færslunni er einnig viðfest Spegilsviðtal við Stefán Ólafsson frá 12. mars 2008.

Að lokum vitna ég í lokaorð Stefáns í skjalinu þar sem segir:

"Í dag segja þeir sem hækkuðu skattbyrði 90% almennings í góðærinu (Sfl. og Ffl.) að þeir ætli ekki að hækka neina skatta nú, þrátt fyrir geigvænlegan halla á ríkisbúskapnum (um 170 milljarðar). Þeir sögðu ósatt um skattastefnu sína 1995 til 2005. Er þeim treystandi þegar þeir segjast ekki ætla að hækka nú? Eða vilja þeir frekar leggja íslenskt samfélag í rúst?
Samanlögð útgjöld félags- og tryggingamálaráðuneytisins og menntamálaráðuneytisins eru um 172 milljarðar. Það þyrfti að loka menntakerfinu og velferðarkerfinu (almannatryggingum o.fl.) alveg, ef niðurskurðurinn væri allur tekinn þar. Heilbrigðiskerfið kostar 115 milljarða á árinu og dugir því ekki að loka því alveg einu og sér. Menntakerfið (58 milljarðar) þyrfti t.d. að fara líka! Heildarkostnaður ríkisins er um 555 milljarðar árið 2009. Ef allur hallinn er tekinn með niðurskurði þarf að stórskaða alla grunngerð samfélagsins. Eða er markmiðið að einkavæða í staðinn og bjóða upp á menntun og heilsugæslu eingöngu fyrir þá sem hafa greiðslugetu fyrir slíku?
Þá væri Ísland orðið mun "amerískara" en Bandaríkin."

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Skattamálin skýrð - Skattbyrði, sanngirni og heiðarleiki
• Spegillinn 12. mars 2008 - Stefán Ólafsson, prófessor, um skatta og OECD