Lára Hanna Einarsdóttir

7.4.2009

Hvað kemur þeim stjórnarskráin við?

Karlanefndin um stjórnarskrána sem skipuð var í mars sl. leitaði eftir umsögnum eins og nefndir Alþingis gera gjarnan. Það sem vekur sérstaka athygli við listann yfir þá sem leitað var umsagna hjá er að þar eru nokkur erlend álfyrirtæki. Hanna St. Þorleifsdóttir vakti athygli á þessu í athugasemd við þessa bloggfærslu mína. Hvað í ósköpunum kemur erlendum álrisum stjórnarskrá Íslendinga við þótt þeir séu hér með þrjú útibú? Hvað gekk nefndinni til?

Ætli sjálfstæðismenn séu búnir að tuða um þetta mál í yfirstandandi maraþonatkvæðaveiðum á þinginu? Ef ekki lægi mikið við myndi ég líklega óska þess að þeir héldu svona áfram. Maður sér næstum með eigin augum atkvæðin hrynja af þeim frá klukkutíma til klukkutíma - og þeir skammast sín ekkert fyrir að tefja áríðandi þjóðþrifamál og fara svona með þjóð sína og gegn eindregnum vilja hennar. Svo ætlast þeir til þess að við berum virðingu fyrir þeim og kjósum þá jafnvel. Ja, svei!

Það er deginum ljósara að sjálfstæðismenn vilja ekki að auðlindir okkar séu í þjóðareign. Enda kom greinilega fram á landsfundi þeirra nýverið í hverra eigu þeir telja fiskinn í sjónum vera eins og sjá má og heyra hér. Þeim til varnar má svosem minna á að þröngsýni þeirra er slík að þeir telja Flokkinn vera þjóðina - sjá hér. Og maðurinn sem uppgötvaði fé án hirðis og einkavæddi það með hörmulegum afleiðingum er ekki líklegur til að láta þar við sitja. Hér má heyra um hugmyndir hans, sem hann tjáði í Silfri Egils 5. október sl., um hvað gera má við auðlindir án hirðis.

Áttum okkur strax á því, að merkilegt nokk eru ótalmargir sjálfstæðismenn sama sinnis og þessi ágæti frjálshyggjuauðlindahirðir. Og rétt eins og með aðrar eigur þjóðarinnar sem þeir hafa einkavinavætt, gefið eða selt útvöldum gegn hóflegu gjaldi myndu þeir ekki hika við að losa þjóðina við allar auðlindir án hirðis sem þeir gætu komist yfir.

Viðbót: Smugan minnti mig á þetta viðtal við sjálfstæðismanninn Jón Gunnarsson. Jóni finnst sjálfsagt að afhenda eigendum Krónubréfa (hver á þau bréf?) orkuver og önnur mannvirki á Íslandi. Er það rétt sem fram kemur í fréttinni að núverandi ríkisstjórn sé í samningaviðræðum um þetta í samráði við Seðlabankann og AGS?

Össur Skarphéðinsson, hinn gallharði virkjana- og álverssinni og ráðherra Samfylkingarinnar, hefur greinilega kíkt á Silfur Egils og hlýtt á málflutning þeirra Hudsons og Perkins, ólíkt þingmanninum og sjálfstæðismanninum Jóni Magnússyni sem sagði í þingtuði (já, tuði - þetta eru ekki ræður sem fluttar eru af sjálfstæðismönnum á Alþingi þessa dagana) kl. 19.20 í kvöld: "Silfur Egils horfði ég nú ekki á. Hafði nú annað og merkara við tímann að gera heldur en að hlusta á þann innihaldsrýra sleggjudómaþátt eins og hann hefur þróast í vetur undir forystu þess stjórnanda". Jón Magnússon hlustar semsagt hvorki á almenning né sérfræðinga - fólkið í landinu sem hefur verið á gestalista Silfursins í vetur. Gott að vita það, einkum fyrir þá sem hugðust kjósa nýja flokkinn hans. Hann hefur þá ekkert lært í vetur af öllu því fróða, eldklára fólki sem við hin höfum borið gæfu til að horfa og hlusta á, þökk sé "þeim stjórnanda".

En Össur virðist hafa kíkt á Silfrið og fer mikinn á bloggsíðu sinni í dag. Þar ber virkjana- og álverssinninn sér á brjóst og segist hafa barið í gegn Orkulög. Þau lög geri það að verkum að orð Hudsons og Perkins um að íslenska þjóðin geti misst orkuauðlindir sínar í gin erlendra auðhringa séu dauð og ómerk. Það geti aldrei gerst, þökk sé Össuri. Þeim sama Össuri og reynir nú með fulltingi gamla samstarfsflokksins, Sjálfstæðiflokks, að berja í gegn lög um fjárfestingarsamning við Century Aluminium auðhringinn um ýmiss konar hlunnindi, skattaafslátt, fríar mengunarheimildir (og gjafverð á rafmagni?), bara ef álrisinn vill reisa risaálver í Helguvík sem þurreys allar orkuauðlindir suðvesturhornsins og dælir eitri yfir íbúa þessa þéttbýlasta svæðis landsins. Sumir flokka nefnilega rányrkju og eiturmengun sem "skynsamlega nýtingu auðlinda".

Það sem Össur virðist ekki skilja er að þau öfl sem þeir Hudson og Perkins tala um svífast einskis. Þau staldra ekki við í dyrunum, hringja bjöllunni og spyrja kurteislega hvort þau megi koma inn. Hvort það séu nokkur lög í landinu sem hindri þau í að gera það sem þau ætla sér. Nei, þau vaða inn á skítugum skónum, segja okkur skulda þeim stórfé (þau eru hirðirinn) og nú sé komið að skuldadögum. Auðlindirnar eða lífið. Engin orkulög sem barin eru í gegn um örþingið á Íslandi fá nokkru um það breytt.

Enda lútum við nú þegar svo lágt að biðja erlenda álversauðhringa um álit á breytingum á íslensku stjórnarskránni. Hvort við megum náðarsamlegast hnika til ákvæðum um eignarhald á auðlindunum þannig að við eigum þær sjálf - eða hlut í þeim. Aumt.

Ég trúi miklu frekar þeim Hudson og Perkins en Össuri Skarphéðinssyni í þessum málum. Þeir eru fagmenn og reynsluboltar. Össur er doktor í kynlífi fiska. Síðast þegar erlendir sérfræðingar reyndu að vara okkur við var ekki hlustað og viðvaranir þeirra skotnar í kaf af íslenskum ráðamönnum. Við megum ekki gera sömu mistökin aftur. Hlustum á þá og tökum mark á þeim.