Meiri skyldulesning

Ég tek undir með þeim sem segja að greinin í Tíund, blaði Ríkisskattstjóra, sé skyldulesning fyrir alla sem vilja reyna að skilja hvernig efnahagshrunið gerðist. Greinin er útlkippt hér og neðst í færslunni er viðfest .pdf skjal með öllu blaðinu. Þessi pistill Gunnars Axels er líka skyldulesning, sem og flestir bloggpistlar hans. Hengi líka við færsluna ræðuna hans á borgarafundinum í gærkvöldi.

Hér er umfjöllun Morgunblaðsins um greinina í Tíund. Smellið þar til læsileg stærð fæst. Verið viðbúin að fá hroll og klígju við allan þennan lestur.

Og hér er þrjúhundraðasta grein Þorvaldar Gylfasonar í Fréttablaðinu í dag.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Tíund, blað Ríkisskattstjóra
• Ræða Gunnars Axels á borgarafundi 17.12.08

Athugasemdir

[Haraldur Hansson, 18.12.2008 kl. 10:05]

Gott að vekja sem mesta athygli á þessu Lára Hanna.

Ég birti þessa færslu í hádeginu í gær, um greinina í Tíund. Stikla á stór og birti nokkrar tilvitnanir (fyrir þá sem nenna ekki að pæla í gegnum hana alla). Mæli samt með greininni í heild.

Ánægjulegt að sjá að Moggi og ofurbloggarar veki athygli á þessu. Held að okkur sé hollt að reyna að skilja hvernig þetta var hægt, að áttfalda peninga með loftinu einu saman, eins og dæmið í greininni. "Þeir" græddu, við töpuðum.

[Rakel Sigurgeirsdóttir, 18.12.2008 kl. 11:50]

Takk fyrir að vekja athygli á þessum greinum Lára Hanna! Skuggalegar lesningar en þær birta líka hinn svarta sannleik sem við verðum að vera meðvituð um til að taka ábyrga afstöðu til núverandi aðstæðna.

[B.N. (IP-tala skráð) 18.12.2008 kl. 12:37]

                                  Íslenska þjóðin í álögum kvótans
Í Fréttablaðinu dagana 9. til 12. des. 2004 var fjallað um kvótakerfið undir yfirskriftinni ,,Kvóti í 20 ár.”
Í umfjöllun blaðsins mátti sjá að flestir þeir sem tjáðu sig um málið hafa komið í gegnum tíðina að mótun kvótakerfisins og eiga jafnvel hagmuna að gæta eins og t.d. hæstvirtur forsætisráðherra Halldór Ásgrímsson sem er nú í forsvari fyrir kvóta sem honum er úthlutað af íslenska ríkinu ár hvert. Hlutdeild hans er mæld í tugum milljóna króna sé verðmatið látið ráða sem útgerðarmenn hafa komið á sín á milli og bankar taka svo gilt eins og hvert annað veð. Kvótinn hækkar svo í verði samkvæmt veð-og lánsþörfinni sem þessir aðilar telja að sé viðunandi til að sýna stöðugleika í reksrinum. Og samhliða því skapast möguleiki á að skammta sér fé út úr greininni og skuldir útgerðarinnar hækka og reksturinn verður sífellt erfiðari. Það orkar tvímælis að sjá sitandi forsætisráðherra í slíkri stöðu og þurfa jafnframt að vera með forræðið yfir nytjastofnum á Íslandsmiðum sem er sameign íslensku þjóðarinar eins og kemur fram í fyrstu grein laganna um stjórn fiskveiða. Undirritaður skrifaði grein í Fréttablaðið 9.des 2004 sem hét ,,Braskið með kvótan heldur áfram.” Þar mátti sjá að þorsktonnið í litla kerfinu var þá á 750.000,- krónur og 1250.000,- krónur í því stóra. Hálfu ári eftir að grein þessi var skrifuð er verðgildi framsals á einu tonni af þorskkvóta nú metið á 1 milljón króna í litla kerfinu en 1.5 milljón króna í því stóra. Úthlutaðar þorskveiðiheimildir á þessu fiskveiðaári eru 209 þúsund tonn og því hægt að sjá að verðgildi þessara veiðiheimilda hafa hækkað á sex mánuðum um rúma 52 milljarða króna. Aðrar veiðiheimildir í öðrum tegundum má áætla að séu til samans annað eins. Þetta hefur sömu virkni eins og peningafalsanir á efnahagslífið enda má sjá að erlendar skuldir eru komnar í 200% af vergri landsframleiðslu. Hér er ef til vill lausnin komin hvers vegna stórar gengisfellingar hafa ekki orðið ennþá síðan þetta kerfi var styrkt með lögum um stjórn fiskveiða nr.38 1990 og útskýrir hvers vegna sjávarútvegurinn hafi ekki þurft á gengisfellingum að halda þetta tímabil þrátt fyrir allt of hátt gengi krónunnar fyrir sjálfbæran rekstur. Hágengisnefnd sjávarútvegsráðherra virðist hafa fengið það verkefni að dreifa athyglinni frá vandanum og styrkja trúverðuleika þessa kerfis til að fá þjóðarsálina til að trúa því að sjávarútvegurinn sé nú hættur að skipta máli og þá væntanlega til að réttlæta það að hleypa erlendum aðilum inn í greinina. Ráðherra þessa málaflokks segir það koma sér á óvart hversu sterkur íslenski sjávarútvegurinn sé í heild sinni eftir að hafa lesið nefndarálitið. Ég fullyrði að þetta á ekki við landvinnsluna því hún fær ekki úthlutaðan kvóta til að búa til fjármagn úr. Tölur Hagstofu Íslands sýna að útflutningsverðmæti sjávarafurða nemur yfir 60% af verðmæti vöruútflutnings landsmanna. Undirritaður óskar eftir að hagfræðingar stígi nú fram á ritvöllinn og útskýri fyrir þjóðinni hvað sé að gerast og hvað sé framundan.

Grein þessi birtist í Fréttablaðinu 19. maí 2005  

Íslenska þjóðin í álögum kvótans II

Mörg sjávarútvegsfyrirtæki hér á landi eru að sligast undan háu gengi krónunnar.

Þegar leið fannst til að framleiða peninga án þess að sækja út á miðin snérist margt í andhverfu sína og milljarðarnir urðu til án þess að innistæða væri fyrir hendi með braski á sértækum úthlutuðum nýtingarétti til útgerða til veiða úr auðlind þjóðarinnar.

Skelfilegt er að undirstaða velferðar heillar þjóðar treystir sér ekki til að stunda sjálfbærar veiðar án ávinnings kvótabrasksins. Í grein eftir undirritaðan með sömu fyrirsögn sem birtist í Fréttablaðinu 19. maí sl. er fullyrt m.a. að þetta ætti ekki við um landvinnsluna því hún fengi ekki úthlutaðan kvóta til að búa til fjármagn úr.

Sjávarútvegsgreinarnar fá því minna fyrir framleiðslu sína og lánsfjárþörfin verður sífellt meiri sem þýðir enn hærri vaxtakostnað sem er þó nógur fyrir. Vextir hér á landi eru miklu hærri en erlendis og því versnar samkeppnisstaðan stöðugt okkur í óhag.
Þar að auki þarf íslenskur útflutningur að búa við verðtryggingu sem gerir allar rekstraráætlanir, ómarkvissari.

Það er ekki skrýtið að fyrirtæki í þeim löndum sem við viljum gjarnan bera okkur saman við geti borgað allt að því helmingi hærri laun á tímann fyrir verkamann í dagvinnu. Þýða ekki betri laun hærri tekjur fyrir ríkið til að ráðstafa í góð málefni?
Rækjuvinnslur og landvinnslur á bolfiski leggja upp laupana hver á fætur annarri.

Þetta sanna nýjustu dæmin í þessum geira t.d. á Húsavík, Súðavík, Stykkishólmi og Akureyri svo mjög að ekki verður við unað.
Og að halda því fram að betur hafi tekist til í Reykjanesbæ, Sandgerði, Bíldudal, Ísafirði, Stöðvarfirði, Þorlákshöfn, Vestmannaeyjum, vikurnar þar á undan, væri hrein hræsni eða firra.
Fólkið stendur eftir agndofa og leitar eftir bjartsýnisgírnum og margir taka á það ráð að flytja til höfuðborgarsvæðisins og nágrenni þess því þar er mikil uppbygging á íbúðarhúsnæði og þjónustu. Í örvætingu sinni, leitandi að betri lífsafkomu, horfir það í forundran til stjórnarliða sem tala um góðæri, vinsælt orð á Davíðs-tímabilinu og hefur lærisveinn hans, Geir Haarde, viljað eins og flokksmenn hans í Sjálfstæðisflokknum að vaxtabætur yrðu aflagðar sem tryggði að tugir þúsunda heimila færu í gjaldþrot.

Verðtryggingin er nú farin að sanna gildi sitt fyrir bankana eins og íbúakaupendur sáu á nýjasta greiðluseðli íbúalána en þar má sjá að verðbætur hafa hækkað um tugir og jafnvel hundruð þúsunda króna á milli mánaða vegna verðbólgunnar.

Ráðamenn og bankar benda á eignabóluna sér til varnar, hækkun íbúðarhúsnæðis undanfarið en minnast ekki á alla milljarðana sem framleiddir voru í gegnum kvótabraskið inn í hagkerfið án þess að innstæða væri fyrir því.

Þess vegna er mikil undirliggjandi verðbólga sem almenningur á nú að greiða fyrir.

Ný könnun Gallups á fylgi Sjálfstæðisflokksins sýnir að margir láta blekkjast. Hann mælist með 44% fylgi en svarshlutfallið var þó aðeins 62% sem gerir þetta ekki að marktækri könnun en sýnir að fleiri hafi varann á þegar Sjálfstæðisflokkurinn er annars vegar.

Grein þessi birtist í Fréttablaðinu í okt. 2005.

Baldvin Nielsen, Reykjanesbæ

Situr í stjórn Íslandshreyfingarinnar

P.S. Við verðum að taka upp sóknardagakerfi með veiðafærastýringu það er einna leiðin út úr þessu víti sem sjávarútvegurinn og þjóðin er kominn í vegna kvótabraskkerfisins. Ríkið á að taka í þessu kerfi 15% brúttó af aflaverðmætti á öllum fiski sem veiddur er í Íslenskri lögsögu og skal hann á fiskmarkað þar sem hann er seldur hæstbjóðanda. Að bjóða í veiðheimildir áður en fiskurinn er veiddur eins og Þorvaldur Gylfasson hagfræðingur talar um kallar á brottkast á fiski(gjaldeyri) og á ómarkvissar rekstaráætlanir(gjaldþrot) í sjávarútveginum.

[Ellen Björnsdóttir, 18.12.2008 kl. 13:51]

Þakka þér fyrir að birta þetta í heild sinni.