Ber er hver að baki... og frammistaða netmiðla

Eins og sjá má á bloggsíðunni minni nota ég netmiðlana mjög mikið. Tek upp, klippi til og birti efni bæði úr útvarpi og sjónvarpi. Þegar mikið liggur við standast netþjónar miðlanna ekki álagið eins og í morgun þegar ég komst ekki inn til að taka upp blaðamannafund forsætisráðherra í beinni. Svo virðist tímaplanið vera tölvukeyrt og útsendingar í beinni eru klipptar á einhverri tiltekinni sekúndu, jafnvel í miðri setningu og ekki lagaðar fyrr en eftir dúk og disk.

Þegar þetta er skrifað eru næstum 4 tímar síðan blaðamannafundurinn hófst. Hluti fundarins er aðgengilegur  inni á RÚV-Sjónvarpi en endar í miðri setningu Björgvins G. Sigurðssonar: "Þess vegna var hægt að greina frá því hér í morgunfréttum að..." Og síðan ekki söguna meir þótt talsvert hafi verið eftir af fundinum.

Blaðamannafundurinn er ekki aðgengilegur í heild sinni á vefsjónvarpi Stöðvar 2 sem er mjög óvenjulegt. Þar á bæ er flest sett inn fljótlega eftir beina útsendingu og þá öll útsendingin, ekki halaklippt. En ekki núna af einhverjum ástæðum.

Þegar mikið liggur við og atburðir gerast hratt eins og nú um stundir er mjög mikilvægt að netmiðlarnir standi sig og komi upplýsingum á framfæri eins hratt, vel og örugglega og kostur er. Fólk hefur ekki alltaf aðgang að útvarpi eða sjónvarpi um miðjan daginn en flestir geta komist í tölvu. Betur má ef duga skal.

Bæði í gær og í dag klipptu báðir miðlar á netútsendinguna áður en enski hluti fundarins hófst, en sá hluti fannst mér jafnvel áhugaverðari en sá íslenski og það kom mér á óvart að sjá nær allt íslenska fjölmiðlafólkið standa upp og fara þegar enski hlutinn hófst. Hér eru staddir nokkrir erlendir blaða- og fréttamenn og þeir líta á atburði og aðstæður hér allt öðrum augum en þeir íslensku, þekkja ekki ráðherrana, eru ekki vanir þeirri nánd sem hér ríkir og spyrja ólíkra spurninga. Enda kom í ljós að það sem íslensku fjölmiðlarnir hafa eftir forsætisráðherra um gamla og nýja vini er frá þeim hluta blaðamannafundarins, sjá hér. Það var fréttamaður BBC sem spurði fyrstu spurningarinnar um Rússalánið og aðrir fylgdu á eftir. Þessar spurningar og svörin við þeim hljóðuðu nokkuð nákvæmlega svona (ég heyrði þó ekki alltaf alla spurninguna):

Spurning:   Why are you asking Russia for a loan? Have you asked other countries, for instance the Nordic Countries?
Geir:   Maybe I can explain that, thank you for that question. We have, throughout this year, asked many of our friends for swap-agreements or other forms of support in these extraordinary circumstances. We have not received the kind of support that we were requesting from our friends, so in a situation like that one has to look for new friends. So that's what we've done.
Spurning:   Are you disappointed that you did not get... (heyrist ekki)
Geir:   Of course we are. We made that clear to authorities in other countries. The Nordic countries have stood by us through the swap-agreements between the Nordic Central Banks, others have not. So there we are...
Spurning:   What about Britain? Has Britain rejected a call for help?
Geir:   I'm not going to mention any specific countries.
Spurning:   You're not disappointed about the Nordic countries?
Geir:   No, of course not. They've been very helpful. I'd like to underline that.
Spurning:   You have not excercised that swap-agreement?
Geir:   No, we have not needed to do that, but it's a good thing to have if needed. But we don't foresee after these measures that we will need to draw on those lines.
Spurning:   What's your problem... (heyrist ekki) ...what countries did not... (heyrist ekki)?
Geir:   It's been all over the news that we have sought and not received swap-agreements or other kinds of arrangements with countries that have been closer to us than Russia. And there we are... We've been in very serious turbulence, very serious situation, and we need to do what we have to do to tackle that.

Hér er það brot úr þessum kafla sem Fréttastofa Stöðvar 2 birti í hádegisfréttum sínum:

Ótalmargar spurningar vakna fyrir hverja eina sem svarað er. Hér er ein: Fjármálaeftirlitið (FME) hefur nú öll ráð banka og annarra fjármálastofnana í höndum sér samkvæmt frumvarpinu sem samþykkt var á Alþingi í gærkvöldi. Hverjir eru þar við stjórn? Er FME treystandi fyrir svona gífurlegri ábyrgð, t.d. í ljósi þess að það gaf þetta út fyrir aðeins 52 dögum, þann 16. ágúst?

Forsætisráðherra ávarpar íslensku þjóðina

Klukkan 16:00 - 6. október 2008

Þorgerður Katrín, Steingrímur J., Guðjón Arnar og Össur

 

Ólafur Ísleifsson, Vilhjálmur Bjarnason og Hreiðar Már Sigurðsson

Beinar útsendingar frá Alþingi hér.

Brotasilfur

Ætli Silfur Egils hafi nokkurn tíma fengið jafnmikla athygli og áhorf og í gær, ég efast um það. En þátturinn er að mörgu leyti á afleitum tíma dags þegar fólk er ekki í "sjónvarpsstellingum". Yfirleitt horfi ég á þáttinn á netinu síðdegis eða undir kvöld - nema núna sem betur fer - því vefur RÚV bilaði og er ekki kominn inn enn þegar þetta er skrifað.

En hvað um það - ég klippti tvö myndbönd úr Silfrinu og reyndi stytta eins og ég gat. Það var úr vöndu að velja. En til þess að brotasilfrið yrði ekki of langt gerði ég sérúrklippu með áhugaverðum gesti, Kristjáni L. Guðlaugssyni. Egill kannaðist greinilega við hann frá fyrri tíð. Ég man ekkert eftir honum en fannst innlegg hans í þáttinn mjög gott og gerði honum ítarlegri skil en öðrum. Jónínu Ben set ég svo inn þegar vefur RÚV verður kominn í lag. Bendi að lokum á fínan pistil Péturs Tyrfingssonar.

Brotasilfrið

 Kristján L. Guðlaugsson

Efnahagsumræða í Silfri Egils

Í framhaldi af síðasta pistli, þar sem hagtölur og hagfræði var til umfjöllunar, fór ég í gegnum nokkra þætti af Silfri Egils frá því fyrr á árinu með það fyrir augum að finna efnahagsumræður við sérfræðinga. Af nógu var að taka og ég klippti út nokkur viðtöl, tvö þeirra hef ég birt áður. Þau eru hér í tímaröð, það fyrsta er frá 24. febrúar og það síðasta frá 7. september.

Það er athyglisvert að hlusta á þetta spjall og bera saman við vangavelturnar í síðasta pistli og ástandið eins og við upplifum það í dag, allt að 7 mánuðum seinna.

Viðmælendur Egils eru Jón Baldvin Hannibalsson, Ólafur Ísleifsson, Ársæll Valfells, Vilhjálmur Bjarnason, Ragnar Önundarson, Þorvaldur Gylfason og Jónas Haralz. Þorvaldur verður aftur í Silfrinu í dag og ég skýt honum væntanlega aftan við síðdegis. Bendi í leiðinni á fjörlega umræðu á bloggsíðu Egils hér.

Síðasta myndbandið er örlítið stílbrot. Það er frá 10. febrúar sl. og þar fjallar Vilhjálmur Bjarnason um kaupréttar- og starfslokasamninga með tilliti til hlutafélagalaga. Mjög áhugaverðar upplýsingar sem þar koma fram.

Jón Baldvin Hannibalsson - Silfur Egils 24. febrúar 2008

 Ólafur Ísleifsson og Ársæll Valfells - Silfur Egils 2. mars 2008

Vilhjálmur Bjarnason - Silfur Egils 16. mars 2008

Ragnar Önundarson - Silfur Egils 6. apríl 2008

Þorvaldur Gylfason - Silfur Egils 13. apríl 2008

Jónas Haralz - Silfur Egils 7. september 2008 - meira hér

Vilhjálmur Bjarnason um kaupréttar- og starfslokasamninga
- Silfur Egils 10. febrúar 2008

Hetjusaga sjálfstæðiskonu

Flestum er sjálfsagt í fersku minni það ægivald sem Davíð Oddsson hafði yfir Sjálfstæðisflokknum um árabil. Og ekki bara Flokknum heldur nánast öllu samfélaginu. Hér ríkti undarlegt hræðsluástand þar sem fólk þorði ekki að tjá skoðanir sínar ef þær voru í einhverju frábrugðnar skoðunum Foringjans. Heilmikið eimir eftir af þessum ótta og kannski hefur hann alltaf verið til staðar í þjóðfélaginu í einhverri mynd.

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, menntamálaráðherra, er hetja. Í alvöru. Ég tek ofan fyrir henni. Það kæmi mér ekki á óvart að flokkssystkin hennar væru nú græn af öfund vegna dirfsku hennar og vildu nú flest Lilju kveðið hafa. Líklega sagði hún upphátt það sem þau hugsa öll og muldra í barminn.

Á Íslandi er nefnilega hvorki raunverulegt málfrelsi né lýðræði. Ekki þingræði heldur. Ríkisstjórnin ræður öllu og óbreyttir þingmenn eru bara upp á punt. Þeirra þingmál eru látin hverfa, hversu þörf og nauðsynleg sem þau eru. Það á við þingmenn allra flokka, ekki bara stjórnarandstöðunnar. Það er greinilega ekki sama hvaðan gott kemur á Alþingi Íslendinga og fjölmörg þjóðþrifamál eru látin daga uppi í nefndum eða ofan í skúffum. Sumir þingmenn kalla þetta lýðræðishalla. Ég kalla þetta skort á alvöru lýðræði. Svo er smjaðrað grimmt fyrir almenningi (kjósendum) í örfáa mánuði fyrir kosningar, öllu fögru lofað upp í báðar ermar og skálmar líka, en svo má þessi sami almenningur éta það sem úti frýs þess á milli. Það furðulegasta er að alltaf lætur fólk blekkjast - aftur og aftur og aftur - trúir fagurgalanum og kýs yfir sig sömu hörmungarnar þrátt fyrir fögur fyrirheit um annað - og eyðir svo næstu fjórum árum í að kvarta og kveina. Ég skil þetta ekki.

Ég setti saman stutt myndband með yfirlýsingum gærkvöldsins til heiðurs Þorgerði Katrínu. Í dag er hún hetja í mínum augum. Hún sagði það sem allir hefðu viljað sagt hafa. Og allri alvöru verður að fylgja eitthvert gaman.

 

Viðbót:  Fréttablaðið í dag

 

Hverju og hverjum skal trúa?

"Loksins getum við þessir óbreyttu með skítalaunin farið að tala um þjóðarhag án þess að óttast að hagspekingarnir geri athugasemdir og telji sig vita betur. Þeir vita ekki neitt - ekki einu sinni það sem þeir máttu vita fyrir löngu. Hver einasti meðaljón fer að flissa um leið og talsmenn "greiningardeildanna" opna á sér pena þverrifuna." Þannig hefst kröftugur bloggpistill Péturs Tyrfingssonar á Eyjunni sem hann birti í gær.

Glitnismálið virðist flóknara eftir því sem fleiri tjá sig um það og erfiðara fyrir okkur, þessi óbreyttu með skítalaunin, að ná áttum. Ætli þetta verði ekki eitt þeirra mála þar sem sannleikurinn kemur ekki upp á yfirborðið fyrr en í söguskoðun síðar meir.  Ég veit að minnsta kosti ekki í hvorn fótinn ég á að stíga og tók saman nokkur viðtöl við málsaðila beggja vegna borðsins. Svo var ansi freistandi að flokka færsluna undir "Landsbankadeildina".

Ýmislegt vekur athygli. Sem dæmi má nefna að ráðherra bankamála, Björgvin G. Sigurðsson, var ekki hafður með í ráðum. Það er seðlabankastjóri sem heldur blaðamannafund og tilkynnir "aðgerðir ríkisstjórnarinnar" en ekki er vitað til að ríkisstjórnin hafi fundað um málið og rætt það þegar þarna var komið sögu.

Hann segir peningana koma til að byrja með úr Seðlabankanum en honum verði "væntanlega bætt það upp með ákvörðun Alþingis". Hvergi hefur komið fram að Alþingi hafi fjallað um málið og veitt vilyrði fyrir þessu, né heldur að nefndir þingsins hafi verið kallaðar á fund vegna málsins. Vitað er að nokkrir þingmenn voru boðaðir á kvöldfund sem fulltrúar sinna flokka og tilkynnt ákvörðun seðlabankastjóra.

Engar umræður fóru semsagt fram um þessa gríðarlega stóru ákvörðun hjá æðstu ráðamönnum þjóðarinnar, ríkisstjórn eða kjörnum fulltrúum þjóðarinnar á Alþingi. Að því er virðist er þetta ákvörðun seðlabankastjóra með samráði við forsætisráðherra. Í mínum huga minnir þetta ákvarðanaferli óhugnanlega mikið á ákvörðun sem tekin var í mars 2003 og verður ævarandi svartur blettur á íslensku þjóðinni. 

Því meira sem ég les og heyri um þetta Glitnismál því minna botna ég í því. Hverju og hverjum á að trúa? Allir virðast hafa skoðun á málinu og sumir koma jafnvel með sannfærandi rök - en þau eru mjög misvísandi. En hér eru líka ýmsir að ljúga okkur full, það er nokkuð ljóst. Og hvað verður um Glitni? Hvað heldur ríkið lengi í bankann og hver fær svo að kaupa hann á hvaða verði? Það verður fróðlegt að vita. Er verið að bjarga öðrum banka með því að knésetja þennan? 

Á meðan strákarnir leika sér í bófahasarnum sínum heldur gengi krónunnar áfram að falla, almenningur í landinu verður æ skuldsettari og fyrirtæki og heimili stefna hraðbyri í gjaldþrot. Hver er að taka á því máli?

Seðlabankastjóri í hádeginu á mánudag 

         

Forsætisráðherra í Kastljósi á mánudagskvöld   

Jón Ásgeir í Íslandi í dag á þriðjudagskvöld 

Þorsteinn Már í Kastljósi á þriðjudagskvöld

Björgvin bankamálaráðherra og Valgerður fyrrverandi í Kastljósi á þriðjudagskvöld

Í hádegisfréttum kenndi margra grasa

Aukafréttatími RÚV í hádeginu í dag

 

Hádegisfréttir Stöðvar 2 í dag

  

Mbl Sjónvarp í hádeginu í dag

Myndir dagsins

Eða jafnvel ársins. Vill einhver túlka þær?

Sigurganga einkavæðingar - víti til varnaðar

Utan úr heimi berast fregnir á færibandi um afleiðingar einkavæðingar ýmiss konar almannaþjónustu. Þekktustu dæmin eru líklega frá Bretlandi og í greininni hér að neðan (Fréttablað í dag) segir Einar Már Jónsson frá afleiðingum einkavæðingar á símaþjónustu í Frakklandi og undirbúningi að einkavæðingu póstþjónustunnar. Íslendingar þekkja orðið mætavel afleiðingar einkavæðingar þar sem græðgi, gróðahyggja og fullkomið skeytingarleysi gagnvart almenningi hefur ráðið för.

Það er langt í frá að öll einkavæðing sé alvond, en þegar undirstöður þjóðfélagsins og auðlindir þjóðarinnar eru seldar/gefnar fávísum mönnum (eða einkavinum ríkjandi stjórnvalda) með evru- eða dollaramerki í augum er voðinn vís. Frásögn Einars Más og fleiri slíkar frá milljóna- eða tugmilljónaþjóðum, þar sem greinilega kemur fram hvernig þjónusta skerðist og verðlag snarhækkar við einkavæðingu, ættu að vera okkur víti til varnaðar. Ísland er örþjóð og í fámenninu hér getur hagur almennings aldrei falist í einkavæðingu á grunnstoðum og -þjónustu þjóðfélagsins. Hvað þá auðlinda eins og fiskjar í sjónum og orku í náttúrunni, verðmætum sem okkur ber að vernda og varðveita fyrir komandi kynslóðir. Um daginn skrifaði ég nokkur orð um einkavæðingu hér - að gefnu tilefni.

 

Afmælisbarn mánaðarins - að minnsta kosti

Eitt besta einstaklingsframtak síðari ára held ég að sé Okursíða dr. Gunna. Íslendingar hafa löngum verið mjög ómeðvitaðir um verð, gert lítinn verðsamanburð og lengst af ekki haft um margt að velja (hafa svosem ekki heldur núna í fákeppninni og samráðinu). En við erum afleitir neytendur og látum ótrúlegustu hluti yfir okkur ganga möglunarlaust, það held ég að flestir geti verið nokkuð sammála um.

Hér áður fyrr var eini vettvangurinn til að bera saman bækur sínar, segja dæmisögur og þvíumlíkt, kaffistofur, saumaklúbbar og önnur viðlíka mannamót - líklega einkum þar sem konur komu saman. Karlar hafa frekar verið í því að státa sig af að kaupa dýrt, sjálfsagt þykir "karlmannlegt" að þurfa ekki að horfa í aurinn og bera vott um "velgengni". Ég býst við að ráðdeildarsamir karlar (þeir eru jú vissulega til) segi fátt í slíkum félagsskap. Ekki þar fyrir að í vissum kvennakreðsum þykir líka fínt að gefa dauðann og djöfulinn í hvað hlutirnir kosta, og því dýrara því flottara.

Okursíða dr. Gunna átti eins árs afmæli í gær, sunnudag, og gerði Gunnar af því tilefni lista yfir Topp 10  - Vondu gæjana og Topp 10 - Góðu gæjana. Þetta er fróðleg lesning og það er Okursíðan reyndar alla jafna. Stór liður í baráttu okkar fyrir skaplegra verðlagi á landinu, og þar með kjarabót, er að fylgjast með verði og þjónustu, til dæmis á Okursíðu dr. Gunna. Það ætti að vera keppikefli verslana og þjónustufyrirtækja að fá góða umsögn á Okursíðunni. Hún er hér. En hann er ekki við eina fjölina felldur og heldur úti annarri heimasíðu þar sem hann fjallar um margvísleg önnur mál - sú síða er hér.

Ég óska Gunnari Lárusi Hjálmarssyni - dr. Gunna - til hamingju með eins árs afmæli Okursíðunnar, sem ætti að vera í daglegum netrúnti allra, þakka fyrir mig og vona að hann haldi henni úti um ókomin ár. Það er ótrúleg vinna að halda úti svona síðu og hann á mikinn heiður skilinn fyrir framtakið.