Konur, þekkið takmörk ykkar!

Úff, erfiður mánudagur að baki sagði breski leikarinn og grínistinn Harry Enfield og tók til sinna ráða.

 Konur, þekkið takmörk ykkar!

  Konur eiga ekki að aka bifreiðum

 Þetta myndband er sérstaklega sett inn fyrir Zteingrím Arsenal og Önnu Liverpool

 

  Kennslustund í sjálfsvörn

Í hádegisfréttum kenndi margra grasa

Aukafréttatími RÚV í hádeginu í dag

 

Hádegisfréttir Stöðvar 2 í dag

  

Mbl Sjónvarp í hádeginu í dag

Myndir dagsins

Eða jafnvel ársins. Vill einhver túlka þær?

Íslendingar og krafturinn í fórum þjóðarinnar

Moggi dagsins er stútfullur af alls konar athyglisverðu efni og byrjar strax á forsíðunni með mynd af einum fallegasta fossi á landinu, Aldeyjarfossi í Skjálfandafljóti. Kynnt er vikuyfirferð í máli og myndum yfir þau svæði sem talin eru helstu virkjanakostir landsins. Fyrsta umfjöllunin er í dag og það eru 3 heilsíður með fallegum myndum. Það eru þeir Önundur Páll Ragnarsson, blaðamaður, og Ragnar Axelsson, ljósmyndari, sem fjalla um málið. Ég hvet alla til að skoða þessa umfjöllun vandlega. Kannski ég megi birta þetta allt hér, það yrði kannski bara ágæt birtingarviðbót en ég veit ekki hvað Moggamenn segðu við því. Hver ætli ráði þessu?

Ég ætla að minnsta kosti að sýna forsíðuna með von um að hún kveiki áhuga fólks á að sjá það sem eftir er. Um leið vek ég athygli á vefsíðu sem komið var á fót fyrir nokkrum dögum þar sem hægt er að skrá sig á baráttulista fyrir verndun vatnasviðs Skjálfandafljóts. Nú, þegar þetta er skrifað, hafa 775 manns skráð sig á listann og væntanlega fjölgar nöfnum gríðarlega á næstu dögum og vikum. Yfirvöld, bæði ríkis og sveitastjórna, verða að átta sig á að þjóðin vill ekki fórna landinu til að reisa virkjanir og selja orkuna á útsöluverði til erlendrar stóriðju. Smellið tvisvar á greinina til að stækka hana í læsilega stærð.

 

Fyrir utan virkjanaumfjöllunina eru ótalmargar greinar í blaðinu að venju, bæði skiljanlegar og óskiljanlegar, dagsannar og minna sannar, aðsendar og heimatilbúnar, góðar og slæmar. Þessi fannst mér bera af.

Hann klikkar aldrei þessi

 

Sigurganga einkavæðingar - víti til varnaðar

Utan úr heimi berast fregnir á færibandi um afleiðingar einkavæðingar ýmiss konar almannaþjónustu. Þekktustu dæmin eru líklega frá Bretlandi og í greininni hér að neðan (Fréttablað í dag) segir Einar Már Jónsson frá afleiðingum einkavæðingar á símaþjónustu í Frakklandi og undirbúningi að einkavæðingu póstþjónustunnar. Íslendingar þekkja orðið mætavel afleiðingar einkavæðingar þar sem græðgi, gróðahyggja og fullkomið skeytingarleysi gagnvart almenningi hefur ráðið för.

Það er langt í frá að öll einkavæðing sé alvond, en þegar undirstöður þjóðfélagsins og auðlindir þjóðarinnar eru seldar/gefnar fávísum mönnum (eða einkavinum ríkjandi stjórnvalda) með evru- eða dollaramerki í augum er voðinn vís. Frásögn Einars Más og fleiri slíkar frá milljóna- eða tugmilljónaþjóðum, þar sem greinilega kemur fram hvernig þjónusta skerðist og verðlag snarhækkar við einkavæðingu, ættu að vera okkur víti til varnaðar. Ísland er örþjóð og í fámenninu hér getur hagur almennings aldrei falist í einkavæðingu á grunnstoðum og -þjónustu þjóðfélagsins. Hvað þá auðlinda eins og fiskjar í sjónum og orku í náttúrunni, verðmætum sem okkur ber að vernda og varðveita fyrir komandi kynslóðir. Um daginn skrifaði ég nokkur orð um einkavæðingu hér - að gefnu tilefni.

 

Athyglisvert endurlit

Við ættum að líta oftar um öxl og rifja upp söguna, hversu langt eða stutt aftur sem við förum. Það hefur gjarnan vantað mjög mikið upp á að við lærum af reynslunni - kannski gerum við það aldrei. Við eyðum allt of miklum tíma og orku í að karpa um aðferðafræði og áherslur í þessu örþjóðfélagi sem ætti að vera hægt að reka í sátt og samlyndi öllum til góðs.

Hér er svolítil upprifjun frá árinu 2007 þegar nokkrir "djarfhuga" Íslendingar virtust vera að kaupa heiminn - eða sigra hann - og var hampað af ýmsum. Áhugavert í ljósi stöðunnar eins og hún er nú. Þá er bara spurning hvort við lærum af þeim mistökum sem gerð hafa verið í efnahagsstjórn landsins undanfarinn áratug eða svo eða leyfum mönnum áfram að hafa frítt spil með eignir, afkomu og gjaldmiðil þjóðarinnar.

Frelsi er vandmeðfarið og getur reynst okkur öllum skeinuhætt ef menn kunna ekki með það að fara, hugsa einungis um eigin buddu og láta örlög allra hinna lönd og leið. Einhvers staðar sá ég þetta kallað að einkavæða gróðann og þjóðnýta tapið. Það er líklega mjög nærri sanni. 

Markaðsannáll Stöðvar 2 - 28. desember 2007

Afmælisbarn mánaðarins - að minnsta kosti

Eitt besta einstaklingsframtak síðari ára held ég að sé Okursíða dr. Gunna. Íslendingar hafa löngum verið mjög ómeðvitaðir um verð, gert lítinn verðsamanburð og lengst af ekki haft um margt að velja (hafa svosem ekki heldur núna í fákeppninni og samráðinu). En við erum afleitir neytendur og látum ótrúlegustu hluti yfir okkur ganga möglunarlaust, það held ég að flestir geti verið nokkuð sammála um.

Hér áður fyrr var eini vettvangurinn til að bera saman bækur sínar, segja dæmisögur og þvíumlíkt, kaffistofur, saumaklúbbar og önnur viðlíka mannamót - líklega einkum þar sem konur komu saman. Karlar hafa frekar verið í því að státa sig af að kaupa dýrt, sjálfsagt þykir "karlmannlegt" að þurfa ekki að horfa í aurinn og bera vott um "velgengni". Ég býst við að ráðdeildarsamir karlar (þeir eru jú vissulega til) segi fátt í slíkum félagsskap. Ekki þar fyrir að í vissum kvennakreðsum þykir líka fínt að gefa dauðann og djöfulinn í hvað hlutirnir kosta, og því dýrara því flottara.

Okursíða dr. Gunna átti eins árs afmæli í gær, sunnudag, og gerði Gunnar af því tilefni lista yfir Topp 10  - Vondu gæjana og Topp 10 - Góðu gæjana. Þetta er fróðleg lesning og það er Okursíðan reyndar alla jafna. Stór liður í baráttu okkar fyrir skaplegra verðlagi á landinu, og þar með kjarabót, er að fylgjast með verði og þjónustu, til dæmis á Okursíðu dr. Gunna. Það ætti að vera keppikefli verslana og þjónustufyrirtækja að fá góða umsögn á Okursíðunni. Hún er hér. En hann er ekki við eina fjölina felldur og heldur úti annarri heimasíðu þar sem hann fjallar um margvísleg önnur mál - sú síða er hér.

Ég óska Gunnari Lárusi Hjálmarssyni - dr. Gunna - til hamingju með eins árs afmæli Okursíðunnar, sem ætti að vera í daglegum netrúnti allra, þakka fyrir mig og vona að hann haldi henni úti um ókomin ár. Það er ótrúleg vinna að halda úti svona síðu og hann á mikinn heiður skilinn fyrir framtakið.

 

Davíð ávarpar þegna og þjóð af alkunnri virðingu og hógværð

 

Ísland

Ísland! farsældafrón
og hagsælda, hrímhvíta móðir!
Hvar er þín fornaldarfrægð,
frelsið og manndáðin best?

Allt er í heiminum hverfult
og stund þíns fegursta frama
lýsir sem leiftur um nótt
langt fram á horfinni öld.

Landið var fagurt og frítt
og fannhvítir jöklanna tindar,
himinninn heiður og blár,
hafið var skínandi bjart.

Þá komu feðurnir frægu
og frjálsræðishetjurnar góðu
austan um hyldýpishaf,
hingað í sælunnar reit.

Reistu sér byggðir og bú
í blómguðu dalanna skauti,
ukust að íþrótt og frægð,
undu svo glaðir við sitt.

Hátt á eldhrauni upp,
þar sem ennþá Öxará rennur
ofan í Almannagjá,
alþingið feðranna stóð.

Þar stóð hann Þorgeir á þingi,
er við trúnni var tekið af lýði.
Þar komu Gissur og Geir,
Gunnar, Héðinn og Njáll.

Þá riðu hetjur um héruð,
og skrautbúin skip fyrir landi
fluttu með fríðasta lið,
færandi varninginn heim.

Það er svo bágt að standa í stað,
og mönnunum munar
annaðhvort aftur á bak
ellegar nokkuð á leið.

Hvað er þá orðið okkar starf
í sex hundruð sumur?
Höfum við gengið til góðs
götuna fram eftir veg?

Landið er fagurt og frítt
og fannhvítir jöklanna tindar,
himinninn heiður og blár,
hafið er skínandi bjart.

En á eldhrauni upp,
þar sem ennþá Öxará rennur
ofan í Almannagjá,
alþing er horfið á braut.

Nú er hún Snorrabúð stekkur,
og lyngið á lögbergi helga
blánar af berjum hvert ár,
börnum og hröfnum að leik.

Ó, þér unglinga fjöld
og Íslands fullorðnu synir!
Svona er feðranna frægð
fallin í gleymsku og dá!

Jónas Hallgrímsson

 

Óskar Bergsson, Hanna Birna og eiturgufurnar

"Bitruvirkjun er brjálæði" sagði starfsmaður orkufyrirtækis fyrir nokkrum mánuðum við vinkonu mína - að gefnu tilefni. Hann útskýrði það ekkert nánar, því miður. Fyrir 10 dögum birtist frétt á mbl.is þar sem sagt var frá gróðureyðingu í nágrenni Hellisheiðarvirkjunar. Í fréttinni er rætt við Sigurð H. Magnússon, gróðurvistfræðing hjá Náttúrufræðistofnun, og hann þykist fullviss um að gróðurinn hafi drepist vegna brennisteinsvetnismengunar frá virkjuninni. Mér þóttu þetta mikil tíðindi, þ.e. að vísindamaður fullyrti eitthvað, því þeir eru svo yfirgengilega orðvarir og varkárir. Ég birti frétt mbl.is og fleira tengt efni, m.a. grein um áhrif loftmengunar á heilsuna, í pistli hér. Umfjöllun um málið á vef Náttúrufræðistofnunar er hér.

Ég grennslaðist svolítið fyrir um Sigurð og í tölvupósti sagði annar varkár vísindamaður um hann: "Sigurður Magnússon hjá NÍ sem viðtalið var við hjá mbl var mjög viss í sinni sök um að þetta væri mengun en ekki t.d. út af veðri. Hann er afskaplega hógvær og nákvæmur vísindamaður og það hvað hann var afgerandi fannst mér athyglisvert." Þetta staðfesti reynslu mína af vísindamönnum - sem hefur oft pirrað mig því ég vil gjarnan fá ákveðnari svör og álit frá þeim. Hér er frétt mbl.is aftur til upprifjunar:

Það sem kom mér mest á óvart var að hvorug sjónvarpsstöðin sinnti þessari frétt. Fréttastofa Ríkisútvarpsins var með hana í kvöldfréttum sama dag en síðan ekki söguna meir. Þó er þetta stórfrétt og þarf að setja í samhengi við það, að jarðgufuvirkjanirnar á Hellisheiði og Hengilssvæðinu spúa eitri yfir höfuðborgarsvæðið og Hveragerði. Fréttamenn og fréttastjórar verða að átta sig á því, alveg eins og við hin, að verið er að eitra fyrir þeim, börnunum þeirra og barnabörnunum.

Eitt af aðalmálunum þegar nýjasti meirihlutinn hrifsaði völdin í Reykjavík virtist vera að slengja Bitruvirkjun aftur upp á borðið. Ég hef beðið þolinmóð eftir rökum fyrir því feigðarflani en ekki séð eða heyrt nein rök. Engar skýringar, ekkert. Ekki einu sinni orðróm um hvaða hvatir liggja að baki, hvaða verktakar eiga að fá sneið af þeirri orkuköku. Þetta virðist vera svona "afþvíbara" mál hjá Óskari Bergssyni, sem frá upphafi var mótfallinn því að hætta við Bitruvirkjun og rökstuddi það meðal annars svona: "...það er alveg ljóst að ýmsar háhitavirkjanir og ýmsar virkjanir sem við Íslendingar eigum hafa verið heilmikið aðdráttarafl fyrir ferðaþjónustuna og ekki færri ferðamenn sem koma til að skoða það hvernig við nýtum okkar hreinu, endurnýjanlegu orku en líka til þess að sjá og upplifa ósnortna náttúru." Þetta gullkorn lét hann út úr sér á fundi borgarstjórnar 20. maí sl. - orðrétt.

Þetta er náttúrulega bara fíflalegt og þolinmæði mín er á þrotum. Ég krefst þess að fá rök og skýringar meirihlutans í borgarstjórn á því, að þrátt fyrir fjölda athugasemda frá almenningi og öðrum, afar neikvætt álit Skipulagsstofnunar á framkvæmdum við Bitruvirkjun og þá staðreynd að jarðgufuvirkjanir valda gríðarlegri og hætturlegri loftmengun (auk annars konar mengunar og náttúruspjalla) - þá vilja þau Óskar og Hanna Birna samt reisa Bitruvirkjun. Það er ekki sannfærandi að Hanna Birna kalli til fjölmiðla og svari alþýðlega í símann hjá borginni á margföldum símadömulaunum með annarri og eitri fyrir borgarbúum með hinni - en haldi því leyndu fyrir fjölmiðlum. Hvort ætli skipti meira máli?

Ég hef skrifað ótal pistla um Bitruvirkjun og fært margvísleg rök fyrir því að ekki eigi að reisa þá virkjun. Bent á spillingu, mútur og annan ósóma sem viðgengst í orku- og virkjanamálunum. Fleiri hafa tjáð sig og mér er minnisstæð athugasemd við mat á umhverfisáhrifum Bitruvirkjunar sem ég fékk leyfi til að birta 7. nóvember sl. Hún er eftir Gunnlaug H. Jónsson, eðlisfræðing, og hljóðaði svona:

"Sem íbúi Árbæjarhverfis geri ég alvarlegar athugasemdir við fyrirhugaðar virkjunarframkvæmdir Orkuveitu Reykjavíkur á Hengilssvæði og sérstaklega Bitruvirkjun með eftirfarandi atriði í huga:

1. Loftmengun af völdum brennisteinsvetnis er orðin óásættanleg í Árbæjarhverfi í hægum austlægum áttum vegna athafna Orkuveitu Reykjavíkur á Hengilssvæðinu. Sem dæmi má taka fimmtudaginn 19. september 2006. Undirritaður fór í ferð austur fyrir fjall um kl 18. Þegar ekið var fram hjá Kolviðarhóli barst áberandi brennisteinslykt inn í bifreiðina. Við heimkomu að Árbæjarkirkju um kl 22 var brennisteinsmengunin það megn að undirritaður fékk óstöðvandi hósta er hann gekk fram hjá Árbæjarskóla og er þó ekki með asma eða annan alvarlegan lungnasjúkdóm. Undirritaður hefur heimsótt margar menguðustu stórborgir heimsins, Peking, Los Angeles, Tokyo og London, vann í síldarverksmiðju og við mælingar á hitastigi borhola Hitaveitu Reykjavíkur og háhitahola í Hveragerði á 7. áratugnum fyrir tíma mengunarvarna en þetta er versta loftmengun sem hann hefur upplifað. Þetta mikil loftmengun er óásættanleg fyrir íbúa Árbæjarhverfis og raunar hvern sem er.

2. Þegar ekið var yfir Hellisheiðina blasa við ryðgaðir burðarstaurar raflína Landsvirkjunar. Þetta er eini staðurinn frá Búrfelli að Geithálsi þar sem veruleg tæring hefur orðið á staurunum. Líklegasta orsökin er brennisteinssýrlingur sem berst frá borholum Orkuveitu Reykjavíkur. Þetta er aðeins ein af mörgum sýnilegum afleiðingum þeirrar mengunar sem fylgir borholum og jarðvarmavinnslu Orkuveitu Reykjavíkur á Hengilssvæðinu.

3. Undirritaður hefur iðulega farið gangandi um Hengilssvæðið og Hellisheiðina og þá einkum á gönguskíðum að vetri til. Gufur úr borholum á svæðinu valda miklum óþægindum og nauðsynlegt er að forðast þau svæði sem gufa frá borholum leikur um. Þessi svæði hafa stækkað ár frá ári.

4. Orkuvinnslan á Hengilssvæðinu er þegar orðin langt umfram náttúrlegt varmastreymi á svæðinu. Það er því gengið á varmaforðann. Þessu má líkja við olíuvinnslu. Orkan á svæðinu mun minnka jafnt og þétt og eftir tiltölulega fáa áratugi mun aflið minnka þannig að virkjanirnar ganga ekki á fullu afli. Fleiri virkjanir munu flýta fyrir því að orkan og aflið minnki. Verði áformaðar 4 virkjanir allar byggðar á svæðinu í tiltölulega lítilli fjarlægð hver frá annarri, 10 km, munu áhrifasvæði þeirra (áhrif á gufu og jarðvatnsþrýsting) skarast og þær keppa hvor við aðra um jarðhitavökvann. Það leiðir til þess að þrýstingurinn minnkar fyrr en ella. Eftir standa fjórar virkjanir með tilheyrandi umverfisspjöllum sem ekki geta framleitt raforku á fullum afköstum. Það þarf að leiða í lög að lágmarksfjarlægð milli jarðvarmavirkjana til raforkuvinnslu sé um 20 km til þess að tryggja að jarðvarminn, orka og afl, endist lengur. Ekki viljum við sitja uppi með tugi af jarðvarmavirkjanalíkum um allt eldvirka beltið frá Reykjanestá að Kelduhverfi eftir öld eða svo. (Djúpboranir gætu leyft fleiri virkjanir).

5. Með því að framleiða þetta mikla raforku nú þegar verður ekki hægt að nýta lághitann (undir 80°C) nema að (litlum) hluta í hefðbundna hitaveitu. Mestum hluta orkunnar um 90% er því kastað út í loftið með kæliturnum. Þetta er sóun á orku sem að öðrum kosti myndi nýtast höfuðborginni og raunar höfuðborgarsvæðinu öllu næstu aldirnar.

6. Meðan endurnýjanleg vatnsorka rennur ónýtt til sjávar er siðferðilega rangt að sóa jarðhita til raforkuframleiðslu í næsta nágrenni höfuðborgarsvæðisins með mikilli mengun og umhverfisáhrifum. Jarðhitann má geyma til betri tíma til nota í hitaveitu vaxandi höfuðborgar með raforkuframleiðslu sem búbót og með margfaldri nýtingu á orkunni (90%).

Niðurstaða: Þar til Orkuveita Reykjavíkur hefur ekki sýnt fram á að fyrirhuguð raforkuvinnsla á Hengilssvæðinu sé endurnýjanleg og sjálfbær og sýnt fram á að hún geti dregið verulega úr brennisteinsmenguninni frá því sem þegar er orðið ber skipulagsyfirvöldum og viðkomandi sveitarfélögum að stöðva frekari virkjun jarðvarma á Hengilssvæðinu til raforkuframleiðslu. Heilsa og velferð íbúa höfuðborgarsvæðisins, einkum þeirra er búi austan Elliðaáa, er í húfi."

Ég hef ekkert heyrt frá Gunnlaugi síðan í haust en við upprifjun á Bitruvirkjunarpistlum mínum datt ég aftur inn á bloggið hans og rakst þá á pistil sem hann skrifaði daginn sem nýi borgarstjórnarmeirihlutinn tók við völdum og skutlaði Bitruvirkjun fyrirvaralaust aftur upp á borðið. Pistill Gunnlaugs 21. ágúst sl. hljóðaði svona:

"Jóhannes Zoëga, fyrrverandi hitaveitustjóri, markaði þá stefnu að virkja Hengilssvæðið fyrir hitaveituna og nýta jafnframt háþrýsta gufu til raforkuframleiðslu sem aukaafurð. Með þessu móti nýtist um 90% af varmanum í hitaveituna og um 10% til raforkuframleiðslu. Lítið fer til spillis.

Á síðustu árum hefur Orkuveita Reykjavíkur markað nýja stefnu þar sem raforkuvinnsla er orðin ráðandi þátturinn í virkjun Hengilssvæðisins. Hitaveitan getur því ekki nýtt allan lághitavarmann og hann fer út í andrúmsloftið um kæliturna. Mestur hluti varmaorkunnar, um 90%, fer til spillis.

Með þessu er verið að eyða þeirri orku sem er í Henglinum á nokkrum áratugum. Eftir situr Orkuveitan með fjórar óstarfhæfar raforkuvirkjanir á Hengilssvæðinu sem minnismerki um skammsýni mannanna og græðgi stjórnenda Orkuveitu Reykjavíkur.

Þrýstingur jarðhitasvæðisins á Nesjavöllum hefur þegar fallið sem nemur meira en 100 metrum og kominn niður fyrir sjávarmál. Þrýstingurinn fellur um tvo metra á ári. Við aukna orkuvinnslu Hellisheiðarvirkjunar mun þrýstingurinn falla enn hraðar. Ef Birtuvirkjun verður að veruleika herðir enn á þrýstifallinu. Þessar virkjanir eru aðeins í 5 km fjarlægð hvor frá annarri og því í raun að nýta sama háhitasvæðið.

Með því að stinga fleiri göt á blöðru fær maður meira loft úr blöðrunni en þeim mun fyrr tæmist blaðran. Sama lögmál gildir um háhitasvæði. Orkan í Hengilssvæðinu er takmörkuð og náttúrulegur varmastraumur úr iðrum jarðar aðeins brot af þeirri vinnslu sem ráðgerð er á Hengilssvæðinu. Rónarnir koma óorði á brennivínið. Það á ekki að tæma flöskuna í einum teig.

Vona að núverandi stjórnendur Orkuveitu Reykjavíkur hugsi lengur en eitt kjörtímabil og dreifi orkuvinnslunni. Næsta jarðvarmavirkjun þarf að vera góðri fjarlægt frá Henglinum, ekki minna en 15 til 20 km gæti látið nærri.

Orkuveitan mætti huga að vatnsaflsvirkjunum. Þær nýta úrkomuna sem annars rennur ónotuð til sjávar á hverju ári en ekki uppsafnaðan varmaforða síðustu alda. Markmið með þessu bloggi er að stuðla að aukinni en skynsamlegri nýtingu orkulindanna."

Gunnlaugur er greinilega hlynntari vatnsaflsvirkjunum en jarðhitavirkjunum en fer ekki út í umræðuna um fyrir hverja er verið að virkja og í hvaða tilgangi. Það er atriði sem mér finnst skipta mjög miklu máli í allri virkjanaumræðu.

Minnið er gloppótt og gisið

Ég er alltaf að gera mér betur og betur grein fyrir því hvað Silfrið hans Egils er góður samtímaspegill. Vissi að fréttirnar væru það. Um daginn var ég að leita að frétt frá sumrinu 2007 og gleymdi mér gjörsamlega yfir upprifjun á ýmsum atburðum og tengingum við daginn í dag. Ég var að gera það sama við Silfur Egils í dag, leita að tilteknum ummælum sem ég mundi eftir - nema hvað ég á ekki marga þætti upp tekna, því miður. Engu að síður er þetta mikill fjársjóður.

Þarna voru stjórnmálamenn, leikmenn, sérfræðingar og álitsgjafar af ýmsu tagi að ræða aðskiljanlegustu mál, sum hreinlega klassísk. Það var skondið að rifja upp réttlætingu sjálfstæðismanna á valdaráninu í Ráðhúsinu í janúar og meinta trú þeirra á Ólafi F. Langt drottningarviðtal við Geir Haarde, forsætisráðherra frá 17. febrúar sem gaman væri að bera saman við sambærilegt viðtal við hann í Silfrinu síðasta sunnudag. Í þáttunum er hin eilífa efnahagsumræða - vextir, verðtrygging, verðbólga, staða bankanna og margt, margt fleira. Sumt verulega áhugavert og annað bara fyndið eftir atvikum.

Það er með ólíkindum hvað maður er fljótur að gleyma. En kveikir þegar maður sér hlutina aftur og verður þá steinhissa á hvað það er langt - eða stutt - síðan þetta eða hitt gerðist eða var sagt. Oft er enn verið að ræða sömu málin og fyrir hálfu ári, níu mánuðum, ári... jafnvel tveimur.

Ég held að það væri verulega sniðugt að hafa eitt aukasilfur í viku með úrklippum úr ýmsum þáttum þar sem málefnin eru tengd frá mánuði til mánaðar - jafnvel ári til árs. Sama mætti gera með fréttirnar. Líklega ætti slíkur þáttur best heima á Netinu. Það veitir einfaldlega ekkert af því að halda fólki við efnið, minna stöðugt á mikilvæg mál, feril þeirra, afdrif og niðurstöðu - ef einhver er.

Hér eru nokkrar úrklippur af handahófi úr Silfrinu frá því fyrr á þessu ári. Byrjum á Agli sjálfum þar sem hann nær ekki upp í nef sér af hneykslan. Ég er ekki sammála þeim sem gagnrýna Egil fyrir að hafa skoðanir og tjá þær. Hans skoðun er bara viðbót við flóruna í þáttunum og ég hef ekki orðið vör við að skoðanir andstæðar hans eigin fái ekki að njóta sín í þáttum hans.

Næstur er Gunnar Smári Egilsson að tjá sig um húsafriðun, Laugaveginn, Þingholtin og þau mál. Ég hef yfirleitt afskaplega gaman af Gunnari Smára og hvernig hann tjáir skoðanir sínar, alveg burtséð frá því hvort ég er sammála honum eða ekki.

Upphaflega var það þetta sem ég var að leita að í tengslum við frétt í síðustu viku um vinnubrögð Alþingis. Mig minnti að Ólöf Nordal hefði látið þessi orð falla, en eftir að hafa rennt í gegnum 11 þætti áttaði ég mig allt í einu á því að það var Guðfinna Bjarnadóttir. Skellti svo fréttinni frá 10. september sl. aftan við. Þetta umfjöllunarefni er mjög alvarlegt og eiginlega hálfgerður skandall og sýnir vel vanþroskað lýðræðið á Íslandi - eða hreinlega algjöran skort á því. Þessi vinnubrögð Alþingis endurspeglast síðan hjá þjóðinni og í allri umræðu.

Að lokum er hér heilt viðtal við Vilhjálm Bjarnason, aðjúnkt og formann Félags fjárfesta. Hlustið á viðtalið í ljósi þess sem kemur fram í þessum myndböndum. Þetta FL Group mál er með ólíkindum og ég skil ekki af hverju enginn er búinn að rannsaka málið og afhjúpa rækilega hvað þarna fór fram á máli sem allir skilja... eða kannski hefur það verið rannsakað á fjölmiðlunum en ekkert hægt að sanna á fullnægjandi hátt og birta. Við hvað er fólk svona hrætt? Er þetta ekki upplagt mál fyrir Kompás? Hvað með Fjármálaeftirlitið? Efnahagsbrotadeildina? Á að láta þetta og fleiri svipuð mál óátalin? Kíkið á þessa litlu bloggfærslu Friðriks Þórs í tengslum við þetta mál.

Athyglisverð umræða í Silfrinu

Einkennilegt hvað hægt er að hengja sig í lagatæknileg formsatriði og regluverkið þegar það hentar. Minnir mig svolítið á skýringar eða afsakanir yfirvalda á brottvísun Ramsesar. Mér fannst forsætisráðherra sleppa ansi billega frá umræðunni en Dögg var mjög góð.

Fyrir hvað borgum við ráðherrunum laun?

Hvað borga ég Árna Mathiesen í laun á mánuði? Milljón? Tvær? Ég veit það ekki og fann ekki upplýsingar um það. Þó er ég vinnuveitandi hans og hlýt þar af leiðandi að gera kröfur til árangurs í starfi, viðveru og að hann sinni aðkallandi verkefnum. Árni er dýralæknir að mennt en starfar sem fjármálaráðherra íslensku þjóðarinnar - hvernig svo sem fólk fær það til að ganga upp.

Fjárhagur þjóðarinnar ku vera á heljarþröm - það segja allir nema ráðherrar. Lítið sem ekkert hefur heyrst frá Árna... og reyndar ekki heldur frá hinum ráðherrunum sem eru á launaskrá hjá þjóðinni. Árni fjármálaráðherra hefur engar lausnir, engar tillögur - það kemur ekkert af viti frá honum. Hann hlýtur að vera búinn að týna buddunni.

Eitt heitasta deilumálið þessa dagana og vikurnar er kjarabarátta ljósmæðra. Sem fjármálaráðherra og aðalviðsemjandi ljósmæðra fyrir hönd þjóðarinnar myndi maður ætla að Árni ætti að vera vakinn og sofinn yfir viðræðunum og leggja sitt af mörkum. Hann fær jú meðal annars borgað fyrir það - úr okkar vasa. En hann nennti ekki að sinna starfinu og stakk af í réttir í nýja kjördæminu, væntanlega til að snapa atkvæði. Er það ekki brottrekstrarsök? Það væri það í öllum venjulegum fyrirtækjum, er ég hrædd um.

Ég hef ekki í annan tíma skynjað eins mikinn stuðning meðal þjóðarinnar við kjarabaráttu neinnar stéttar eins og ljósmæðra nú. Síðast þegar ég skynjaði viðlíka samstöðu um eitthvað mál var þegar hið alræmda fjölmiðlafrumvarp var í bígerð.

Hér er enn eitt myndbandið til stuðnings ljósmæðrum, hið fjórða í röðinni. Málstaðurinn er þess virði. YouTube linkur hér fyrir þá sem vilja styðja málstaðinn.

 

Getur Árni Mathiesen ekki gert NEITT rétt?

Mér ofbýður og réttlætiskennd minni er stórlega misboðið. Af hverju eru kálfar og lömb meira metin en börnin okkar?

 ÁFRAM STELPUR!

 

 

Hlustið á Samfélagið í nærmynd á Rás 1 í morgun, föstudag. Ég setti það líka í tónspilarann ofarlega til vinstri.

Að míga í mengaðan sjó... eða skó

Þær fregnir bárust í fyrrakvöld að olíuskip hefði tekið niðri í innsiglingunni í Skutulsfirði á leið inn í höfnina á Ísafirði. Í fréttum Stöðvar 2 var sagt að minnstu hefði munað að alvarlegt mengunarslys hefði orðið, en sem betur fer hafi tekist að afstýra því með snarræði lóðsins.

Þar sem ég hef skrifað talsvert um fyrirhugaða olíuhreinsistöð á Vestfjörðum og möguleg slys henni tengd rann mér blóðið til skyldunnar og ég hóf að kanna málið. Í skipinu voru 3 milljónir lítra af olíu. Það hefði valdið gífurlegu tjóni ef gat hefði komið á skipið og olían lekið út.

Til að geta borið skipið saman við önnur olíuflutningaskip þurfti ég að vita um burðargetu þess og hringdi í Siglingastofnun við Vesturvör í Kópavogi. Þar lenti ég á bráðskemmtilegum manni, bar upp erindið og fyrr en varði var ég komin í djúpar samræður um frumskóg mismunandi mælieininga á stærðum skipa að gefnum hinum og þessum forsendum. Í ljós kom að þrátt fyrir að vera viðræðuhæfur í betra lagi um útreikninga á stærð skipa var þetta ekki hans sérsvið en hann komst þó að niðurstöðu - án ábyrgðar. Hann ráðlagði mér að hringja í þeirra mann á Ísafirði til öryggis og það gerði ég. Sá lét nú hlutina ekki vefjast fyrir sér og svaraði um hæl: 4.058 tonn. Minn maður í Vesturvör hafði verið glettilega nálægt því.

En áður en lengra er haldið skulum vil líta á frétt Stöðvar 2 af málinu. Ég hef fengið staðfest að 3 milljónir lítra sé rétt tala. 

Eins og allir vita koma hingað til lands fjölmörg olíuskip á hverju ári, færandi varninginn heim. Í Spegilsviðtali þann 28. febrúar sl. sagði Magnús Ásgeirsson, innkaupastjóri hjá N1, að stærstu skip sem hingað koma séu um 25.000 til 30.000 tonn. (Til skýringar skal tekið fram að tonnafjöldi er miðaður við burðargetu skipsins og ekki tekið tillit til eðlisþyngdar farmsins.) Magnús giskar á að þau skip sem kæmu til landsins í tengslum við olíuhreinsistöð yrðu um 100.000 tonn, en tekur fram að hann þekki ekki nákvæmlega til málsins.

Semsagt - 4.058 tonna skip með 3 milljónir lítra af olíu hefði hæglega getað valdið miklu mengunarslysi og gríðarlegu tjóni m.a. á þorskeldi og lífríki hafsins í Skutulsfirði og út í Ísafjarðardjúp. Jafnvel á miklu stærra svæði eftir því hvernig straumar eru á staðnum. Hvaða tjóni geta þá slys á 100.000 tonna skipum valdið sem sigla til landsins um eitt hættulegasta hafsvæði í heimi. Rifjum upp umfjöllun Kompáss frá 29. apríl sl. sem ég birti fyrst hér. Þar er fjallað um hættuna á olíuslysum og mögulegar afleiðingar þeirra. Hlustið vel á Gísla Viggósson, forstöðumann hjá Siglingastofnun.

Falleg framtíðarsýn, eða hitt þó heldur. Ég skil ekki fólkið sem lætur sér detta í hug að reisa olíuhreinsistöð á Íslandi, hvað þá á Vestfjörðum. Ég skil ekki fólkið sem lætur sér detta í hug að börnin þeirra og barnabörnin langi til að vinna í olíuhreinsistöð. Ef það er þá hugsunin á bak við þetta hjá þeim. Ég skil ekki fólkið sem er tilbúið til að fórna hreinni ímynd Íslands og ómetanlegri náttúru og fuglalífi fyrir skammtímagróða. Ég skil ekki lög sem heimila fámennri sveitarstjórn með 345 atkvæði á bak við sig að taka þvílíka ákvörðun í trássi við - sem ég er sannfærð um - eindreginn vilja mikils meirihluta þjóðarinnar. Ég skil ekki ennþá málflutning annars aðalhvatamannsins að olíuhreinsistöðinni sem ég fjallaði um hér.

Ég kalla eftir skoðanakönnun á landsvísu þar sem spurt yrði hvort fólk vilji olíuhreinsistöð - hvort sem er í Arnarfirði eða annars staðar á landinu - og þá áhættu sem því fylgir að risastór olíuskip sigli til landsins og frá því allan ársins hring í öllum veðrum. Við eigum landið okkar öll - saman - og eigum því öll rétt á að hafa skoðun á því hvernig farið er með það, hvort sem um er að ræða uppistöðulón á hálendinu eða í byggð, álver og virkjanir á suðvesturhorninu, flugvöll í Vatnsmýrinni eða olíuhreinsistöð á Vestfjörðum.

Og af því eiturefnið brennisteinsvetni hefur verið í umræðunni undanfarna daga vegna gróðureyðingar af völdum þess við Hellisheiðarvirkjun minni ég á það sem kom fram í þessum pistli og lesa má nánar um hér:  "Brennisteinsvetni eða vetnissúlfíð (H2S) er litlaus, eitruð gastegund. Megn lykt er af brennisteinsvetni þó magn þess sé lítið í andrúmsloftinu, það er brennisteinsvetni sem veldur lykt af fúleggjum og jöklafýlu sem gjarnan fylgir hlaupum í jökulsám. Lyktin hverfur hins vegar þegar styrkur brennisteinsvetnis í andrúmslofti eykst og það verður lífshættulegt. Það eykur einnig á hættu að brennisteinsvetni er þyngra en andrúmsloftið og getur því lagst í dældir eða safnast fyrir í botnum á geymum og tönkum..." Þar segir ennfremur: "Um 10% af losun á H2S í heiminum er af mannavöldum. Í iðnaði er það einkum í olíuhreinsunarstöðvum. H2S finnst þar sem brennisteinn kemst í samband við lífrænt efni, sérstaklega ef um er að ræða hátt hitastig." (leturbr. mínar)

Og ég skil ekki, og mun aldrei skilja, málflutning aðalleikaranna í þessu myndbandi - sællar minningar.

Gríðarlega sterk skilaboð

Ísland í dag vakti athygli mína í kvöld. Þar var fjallað um könnun sem Capacent Gallup hefur gert og sýnir persónuleg gildi Íslendinga og viðhorf þeirra til megináherslna í íslensku samfélagi. Ég þarf að horfa og hlusta aftur, en í fljótu bragði sýndust mér niðurstöðurnar senda mjög sterk skilaboð og var þar innilega sammála Svanhildi. Þetta eru í rauninni ótrúlega sterk skilaboð. En þá er spurning hvort það verður hlustað.

Ég hefði gjarnan viljað ítarlegri umfjöllun og lengra viðtal við Richard Barrett, en hann mun vera höfundur þeirrar aðferðafræði sem notuð var. Sem dæmi má nefna nefndi hann að sér þætti merkilegt að hér væri "gender discrimination" eða kynjamismunun miðað við niðurstöðu könnunarinnar. Það eru auðvitað ekki ný tíðindi, en því miður var hann ekki spurður nánar út í það og af hverju honum þætti það merkilegt.

En hér er umfjöllun Íslands í dag um þessa könnun. Mikið væri gaman að heyra hvað fólki finnst um þær niðurstöður sem hér koma fram!

Vor hreina, baneitraða orka

Þessi stórfrétt birtist fyrst á mbl.is klukkan 13:49 í gær, mánudag. Hún kom í örmynd í fimmfréttum Ríkisútvarpsins en lengri umfjöllun var í kvöldfréttunum klukkan 18 (sjá tónspilara). Hvorug sjónvarpsstöðin var með fréttina í gærkvöldi.

Í tengslum við þessa frétt varð ég vör við, bæði á blogginu og í samtölum við fólk, að þetta kom á óvart. Þekking á jarðhita og jarðhitavirkjunum er ekki mjög almenn og því hefur orkufyrirtækjum, virkjanasinnum og stjórnvöldum reynst auðvelt að telja fólki trú um að jarðhitavirkjun sé hrein, endurnýjanleg og jafnvel sjálfbær - en ekki er minnst á hve mikið er virkjað, hve ágengt og hvernig. Þessi fullyrðing er alröng. Lítum á svolítinn fróðleik úr Veðurmolum Sigga storms sem ég klippti saman og birti hér á blogginu mínu í lok apríl sl.

Eins og þarna kemur fram skiptir máli hvort jarðhitinn er á lághita- eða háhitasvæði. Það sem ekki kemur fram er, að það skiptir líka máli í sambandi við efnamengunina hvort gufan er nýtt til að hita upp kalt vatn til húshitunar auk þess að framleiða rafmagn (Nesjavellir - jarðvarmavirkjun) eða hvort eingöngu er framleitt rafmagn í virkjuninni og efnamengaðri gufunni allri sleppt beint út í andrúmsloftið (Hellisheiðarvirkjun - jarðgufuvirkjun). Að auki er nýting jarðgufuvirkjana ekki nema um 12-13% og 87-88% orkunnar fer því til spillis. Það getur engan veginn talist forsvaranleg nýting á verðmætri orku. Ýmsum hugmyndum hefur verið hent á lofti til að nýta umframorkuna en engin orðið að veruleika ennþá.

En hvernig getur það gerst að gróðureyðing hjá jarðgufuvirkjun sé að koma upp núna? Var ekki framkvæmt mat á umhverfisáhrifum Hellisheiðarvirkjunar? Jú, vissulega, en eins og lög um mat á umhverfisáhrifum gera ráð fyrir er það framkvæmdaraðilinn sjálfur sem sér um matið og kostar það, og það er honum að sjálfsögðu mikið í mun að ekki komi neitt fram sem hindrað gæti framkvæmdina. Aðilar sem hann fær til liðs við sig gætu síðan fengið hluta af verkefnunum við framkvæmdirnar svo varla eru þeir hlutlausir heldur, eða hvað? Þetta er svo flókið ferli að það hálfa væri nóg. Svo er Skipulagsstofnun nú aðeins álitsgjafi, ekki úrskurðaraðili, svo þótt hún leggist gegn virkjun af umhverfisástæðum eins og raunin varð með Bitruvirkjun er sveitarfélagi/framkvæmdaraðila og öðrum sem að málinu koma í raun í sjálfsvald sett hvort virkjað er eða ekki.

Svo er það hraðinn - allt þarf að gerast svo hratt af því hitt eða þetta sveitarfélagið er búið að eyða svo miklum peningum í undirbúning sinnar draumaálverksmiðju að það má engan tíma missa í aukaatriði eins og mat á umhverfisáhrifum og slíka endaleysu. Hvað þá að bíða eftir að fram fari heildarmat á téðum umhverfisáhrifum eins og fyrir norðan. Þar er einmitt áætlað að reisa fleiri en eina - kannski fleiri en tvær jarðgufuvirkjanir til viðbótar við Kröflu. Það gæti hindrað áform þeirra ef í ljós kemur við heildstætt mat á umhverfisáhrifum að samlegðaráhrif eitrunar af völdum brennisteinsvetnis gæti deytt gróður og ógnað heilsu stórs hluta Þingeyinga. Annaðhvort gera menn sér ekki grein fyrir þessu eða þeim er alveg sama. Það liggur lífið á að skapa störf þar sem ekkert er atvinnuleysið og innflutt vinnuafl vinnur verkin.

Draumur nýja meirihlutans í Reykjavík er að virkja meira, setja Bitruvirkjun aftur á dagskrá. Óskar Bergsson og Hanna Birna kysstust upp á það þrátt fyrir afar neikvætt álit Skipulagsstofnunar á virkjuninni sem varð til þess að hætt var við hana í maí sl. Einnig á að reisa Hverahlíðarvirkjun sunnan þjóðvegar nr. 1 á Hellisheiði. Þá verða saman komnar á mjög litlu svæði þrjár jarðgufuvirkjanir og ein jarðvarmavirkjun sem allar spúa eiturefninu brennisteinsvetni yfir íbúa á suðvesturhorni landsins sem teljast vera um 200.000.

Össur Skarphéðinsson, iðnaðarráðherra, sem orðinn er einn helsti virkjana- og stóriðjusinni í ríkisstjórninni, ber sér á brjóst í bloggpistli og segir að í grein um jarðhita og umhverfisvernd sem muni birtast í Morgunblaðinu einhvern næstu daga komi fram að þeir hjá iðnaðarráðuneytinu séu alltaf á tánum... Þar er hann að tala um verkefni við rannsóknir á aðferðum til að ná brennisteini úr gufunni. Þessar aðferðir eru ennþá aðeins á tilraunastigi og kannski mörg herrans ár þar til þær verða að veruleika - ef nokkurn tíma. Á meðan er boruð hver holan á fætur annarri og Hengilssvæðið og Hellisheiðin orðin eins og gatasigti eða svissneskur ostur, gróður deyr sem hefur tekið 1000 ár að ná sér upp á ósléttu hrauni og heilsu 2/3 þjóðarinnar jafnvel stefnt í voða með sívaxandi efnamengun.

Þessi tafla birtist með grein í Fréttablaðinu 22. febrúar sl. Hér er mæling á brennisteinsvetni í andrúmsloftinu á einu mælingarstöðinni við Grensás um það leyti sem Hellisheiðarvirkjun var gangsett. Tekið skal fram að enginn mælir er annars staðar í borginni, enginn við virkjunina og enginn mælir í Hveragerði sem þó yrði aðeins í 4.600 metra fjarlægð frá suð-austustu borholu Bitruvirkjunar. Miklu nær en mælirinn á Grensás er Hellisheiðarvirkjun.

Í greininni  sem um er rætt segir: "Engin heilsuverndarmörk eru til fyrir almenning á Íslandi um brennisteinsvetnismengun og slík mengun er yfirleitt einungis metin á vinnustöðum. Mengunin í Reykjavík hefur þó margoft farið yfir erlend viðmið, til dæmis þau sem eru í Kaliforníuríki í Bandaríkjunum, og einnig yfir heilsuverndarmörk Alþjóða heilbrigðismálastofnunarinnar." Finnst íbúum á höfuðborgarsvæðinu og Hvergerðingum þetta viðunandi? En Þingeyingum? Er fólk almennt sátt við að láta eitra fyrir sér, börnunum sínum og barnabörnunum?

Þetta er grafalvarlegt mál sem ég er búin að skrifa talsvert um. Ég nefni í því sambandi pistla eins og þennan, þennan og þennan. Ég nefni líka Spegilsviðtöl í tónspilaranum ofarlega vinstra megin á síðunni, t.d. við Þorstein Jóhannsson, sérfræðing hjá Umhverfisstofnun, Sigurð Þór Sigurðarson, lækni og sérfræðing í öndunar- og atvinnusjúkdómum og ekki síst Stefán Arnórsson, prófessor í jarðefnafræði. Hlustið á þessi viðtöl.

Að lokum ætla ég að setja inn grein sem birtist í Morgunblaðinu 14. ágúst sl. og er eftir Pálma Stefánsson, efnaverkfræðing. Pálmi er hér að fjalla um áhrif loftmengunar á heilsuna. Hugsið málið og takið afstöðu áður en það verður of seint.

 

 

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Matsskýrsla - Bitruvirkjun
• Álit Skipulagsstofnunar um Bitruvirkjun

Silfraður Jónas og Agnes í stuði

Ósköp gladdi mig að sjá Silfrið hans Egils aftur í dag. Ég áttaði mig á því hve mjög ég hef saknað þess. Vissulega eru þættirnir misjafnir að gæðum en þessi var fínn og einkar vel til þess fallinn að bera saman umræður "venjulegs fólks" annars vegar og stjórnmálamanna hins vegar. Í fyrri umræðunum fékk fólk að tala og ljúka máli sínu en í þeim seinni reyndu Guðni Ágústsson og Björgvin G. Sigurðsson hvað eftir annað að ná orðinu og töluðu ofan í þá sem höfðu það. Enginn sagði Guðna að þegja í þetta sinn... því miður, liggur mér við að segja. Samt er ég kurteis og vel upp alin.

En stjarna þáttarins var Jónas Haralz, hinn aldni spekingur og fyrrverandi bankastjóri. Ég klippti viðtalið við hann í þrennt og set inn hér að neðan. Hlustið á öldunginn, það er alveg þess virði. Þátturinn allur er hér, halaklipptur að venju en það verður lagað á morgun, trúi ég.

Um efnahagsmálin fyrr og nú - og Þjóðhagsstofnun. Man fólk hver lagði hana niður og af hverju?

 
Um Evrópusambandið, aðildarviðræður og myntbandalag

 
Um virkjanir og stóriðju

 
Og hér talar Agnes Bragadóttir um kæru Árna Johnsen

 
Þessu ótengt - og þó ekki - athyglisverð frétt úr kvöldfréttum Stöðvar 2

Ádeilan í skopinu

Í skopmyndum getur falist hárbeitt ádeila. Skopmyndateiknurum er sem betur fer ekkert heilagt og þeir skjóta á allt og alla eins og vera ber. Að öðrum ólöstuðum finnst mér Halldór Baldursson bera af. Honum tekst dag eftir dag að ná kjarna sérhvers máls sem hann fjallar um í myndum sínum og verst finnst mér að 24stundir, þar sem teikningar Halldór birtast, koma bara út fimm daga í viku.

Svona var mynd Halldórs í gær.

Dónald er líka í 24stundum og einmitt í gær birtist þessi teikning eftir hann um sama efni, hvort sem það er tilviljun eða ekki.

Myndskreytt útvarpsefni

Sumir eru jafnari en aðrir, það vita allir þótt við séum langflest afskaplega ósátt við hina gríðarlegu misskiptingu sem nú er orðin á Íslandi. Ljósmæður standa nú í kjarabaráttu og setja fram sanngjarnar kröfur um leiðréttingu á launum sínum sem tæki mið af hinu langa námi sem þær hafa að baki. Þjóðin styður þær heilshugar. Það er ekkert svigrúm, segir dýralæknirinn. En hvað gerist þegar fjallað verður um eftirlaunaósómann og kjaranefnd ákveður launahækkanir "hinna jafnari" í þjóðfélaginu? Verður svigrúm þá sem ekki er núna?

Þegar ég íhugaði fyrst að blogga spurði ég sjálfa mig auðvitað um hvað ég myndi skrifa. Það fyrsta sem kom upp í hugann var útvarpið - Rás 1. Gamla gufan. Vanmetnasta útvarpsstöðin á Íslandi en jafnframt sú langbesta. Hægt væri að skrifa marga bloggpistla um ótalmarga þætti á þeirri eðalstöð. Ég hef þó hingað til látið nægja að nefna nokkra þætti í ýmsum pistlum, vitna í þá og setja þá inn á tónspilarann. Þar er heilmikið útvarpsefni, ýmist heilu þættirnir eða brot úr þeim.

Einn þessara frábæru útvarpsþátta á Rás 1 er Samfélagið í nærmynd sem er á dagskrá alla virka daga milli 11 og 12 á morgnana. Leifur Hauksson er þar fasti punkturinn í tilverunni og hann gerði þennan snilldarpistil. Þegar mér datt í hug á sínum tíma að fjalla um útvarpið hvarflaði samt aldrei að mér að ég ætti eftir að myndskreyta útvarpsefni - en það var ég að gera og afraksturinn birtist hér fyrir neðan. Pistill Leifs hreinlega bauð upp á það, hann var svo myndrænn. Alltaf má gera betur en þetta verður að duga sem frumraun á þessu sviði.